อาชาพยศ

พยศบทที่ 7 : Finally I found you.

SAIFAH TALK

"ทำไมหน้าเราแดงแบบนั้น"

ผมนั่งงุดหน้าลงบนโซฟา หลังจากที่พึ่งเห็นเหตุการณ์ที่ผมไม่สมควรจะเข้าไปอยู่ตรงนั้นเต็มสองตา

ทำไมผมต้องโผล่ไปในตอนนั้นด้วยไม่เข้าใจ เเล้วทำไมผมต้องรู้สึกแย่ที่เห็นอะไรแบบนั้นด้วย

เหมือนความรู้สึกเดิมที่ผมฝังลึกเอาไว้กำลังจะฉายชัดให้ผมรู้สึกตัว..

"นี่เราดื่มเหล้าเหรอ" พี่หมอกเดินลงมานั่งข้างๆ พลางหยิบกล่องที่ผมคิดว่าเป็นน้ำผลไม้ขึ้นมาดู

"น้ำผลไม้ต่างหาก.." ผมตอบกลับเสียงค่อย

"ซื่อบื้อจริงเรา"

"อึก"

ผมสะอึกในลำคอ ก่อนจะส่ายหัวโดยไม่ได้ถามอะไรต่อ สายตาล่อกเเล่กไปมาหาจุดโฟกัสไม่ได้

ก็ว่าอยู่ น้ำผลไม้อะไรยิ่งกินก็ยิ่งมึนหัว ท่ี่เเท้ก็เคลือบกลิ่นผลไม้ไส้ในเป็นเหล้าดีๆ นี่เอง

"ผมจะกลับ" ผมเอ่ยขึ้นหลังจากเงียบไปนานสองนาน

"เดี๋ยวก่อนสิครับ"

สิ้นประโยคนั้นพี่หมอกรั้งเเขนผมเอาไว้ ก่อนจะดึงตัวผมลงไปนั่งที่ตัก ยกมือขึ้นโอบเอวโดยอัตโนมัติปิดทางหนีทีไร่ผมเรี