สิ้นเสียงของกรรมการบอกจบเวลาการแข่งขัน ผู้เข้าร่วมการแข่งขันทุกคนต่างวางสิ่งที่อยู่ในมือและเดินออกจากห้องแข่งขันไปพร้อมกัน สกายที่เดินออกมาก่อนก็หยุดรอขนมผิงซึ่งเธอเดินออกมาพร้อมกับมีน
เป็นอีกครั้งที่เธอสัมผัสได้ถึงบรรยากาศกระอักกระอ่วนชวนอึดอัด
“งั้นเราขอตัวกลัวกลับก่อนนะ” เสียงใสเอ่ยขึ้นพร้อมกับยิ้มบางให้ทั้งสองคน
หมับ!
เท้าสองข้างชะงักอัตโนมัติหลังจากถูกจับข้อมือไว้แน่น ขนมผิงหันมองหน้าสกายที่รั้งข้อมือเธอไว้ก่อนจะค่อยๆ บิดออก
“มีอะไรหรือเปล่าสกาย”
“เราขอไลน์ผิงไว้ได้ไหม”
“ไม่ได้ครับ”
ยังไม่ทันที่ขนมผิงจะได้เอ่ยตอบเสียงทุ้มสุขุมของชายหนุ่มอีกคนก็เอ่ยตอบแทนเธอ เดย์ที่ยืนมองเหตุการณ์อยู่นานตัดสินใจเดินเข้ามาหาแฟนสาวพร้อมกับดึงมือเธอเข้าไปจับไว้หลวมๆ
“พี่เดย์” ทันทีที่เจอหน้าเดย์เสียงหวานก็เอ่ยเรียกชื่อเขาด้วยท่าทางดีใจ
“เป็นไงคะ เหนื่อยไหม”
“ไม่เลยค่ะ แล้วพี่เดย์ล่ะคะรอนาน
