บทสนทนาของคาเรนกับเพื่อนยังดำเนินต่อเพียงแค่พริกจินดาไม่ได้อยู่ฟังแล้วก็เท่านั้น หญิงสาวปลีกตัวออกมานั่งรอคาเรนอยู่อีกมุมของอู่ มือบางของหญิงสาวสั่นระริกจนเธอต้องกำหมัดไว้แน่น
คำพูดของคาเรนดังกึกก้องอยู่ในหูเธออยู่อย่างนั้นราวกับต้องการตอกย้ำว่าสิ่งที่เธอได้ยินเมื่อครู่มันคือเรื่องจริง
‘แล้วใครจะมาว่าอะไรกูได้ ในเมื่อกูไม่ได้จริงจังอะไรกับเธอ ก็แค่เอากันเล่น ๆ ขำ ๆ แค่นั้น’
นั่นสิ เราแค่เอากันเล่น ๆ ขำ ๆ เพียงเท่านั้น ระหว่างเราไม่มีความรู้สึกต่อกันมันก็ถูกแล้วนี่ เขาไม่ได้พูดประโยคไหนผิดเลย เขาพูดถูกทุกอย่างแม้ว่าการกระทำของเขาที่ปฏิบัติต่อเธอมันเกินคำว่าเล่น ๆ ไปมากแล้วก็ตาม
เพราะสิ่งที่เขาพูดออกมาทั้งหมดเป็นเรื่องที่ถูกต้อง พริกจินดาเลยไม่รู้ว่าตอนนี้เธอควรรู้สึกยังไง รู้สึกโกรธหรือว่ารู้สึกน้อยใจ หรือเธอควรรู้สึกเสียใจดี เธอไม่รู้เลยว่าเธอควรรู้สึกแบบไหน ความรู้สึกของเธอชาวาบตั
