“พี่พร้อม“ เสียงหวานตะโกนเรียกใครบางคนที่ยืนอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากรัศมีสายตาก่อนจะรีบสาวเท้าเดินเข้าไปหาด้วยรอยยิ้มกว้าง ”คิดถึงที่สุดเลยค่ะ“ กระโดดกอดคนตัวโตเต็มแรงอย่างแนบแน่นหอมสากย้ำ ๆ ด้วยความคิดถึง
”โอ้ย อะไรเนี่ยพอแล้ว“ ชายหนุ่มยกมือดันศีรษะหญิงสาวให้ถอยห่างออกไปเมื่อเธอรัวหอมแก้มเขาจนเปียกชื้นไปด้วยน้ำลาย พร้อมกลั้วหัวเราะออกมาอย่างเอ็นดูพริกจินดา “น้ำลายเต็มหน้าพี่หมดแล้ว”
“อะไรก็คนมันคิดถึงนี่ ไม่ได้เจอกันเป็นปี” หญิงสาวหน้ามุ่ยช้อนสายตาออดอ้อนขึ้นมองสายตาของคนตรงหน้าตาปริบ
“หึ เด็กน้อย” พร้อมเค้นหัวเราะใช้มือโยกศีรษะพริกจินดาไปมาอย่างหยอกเย้า
ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน เธอคนนี้ก็ไม่เคยโตขึ้นเลยสินะ ยังคงเป็นเด็กน้อยที่ขี้อ้อนและออเซาะของเขาอยู่ตลอด
“พี่คิดถึงหนูไหม” พริกจินดาถามเสียงเล็กเสียงน้อยออดอ้อนคนตัวโตสุดฤทธิ์อย่างที่ไม่เคยเป็นกับใครมาก่อน ไม่ว่าจะเป็นปฐวีหรือแม้แ
