“เฮีย เจ๊เขาไปไหนแล้วเหรอทำไมพักนี้เจ๊เขาไม่มาหาเฮียที่อู่เลย” คาเรนเงยหน้าจากรถขึ้นมาจ้องเขม็งลูกน้องที่จู่ ๆ ก็เดินเข้ามาถามหาหญิงสาว
“นั่นดิเฮีย ผมก็ว่าจะถามเฮียอยู่เหมือนกัน เจ๊ไปไหนทำไมไม่มาหาเลยอะเลิกกันแล้วเหรอ”
“พวกมึงจะถามอะไรนักหนา” คาเรนชักสีหน้าใส่อย่างหงุดหงิด
วันนี้เขาเข้ามาเคลียร์งานที่อู่ช่วยเหล่าลูกน้องหลังจากที่หายหน้าหายตาไปนานหลายวัน ทำงานอยู่ดี ๆ เขากลับต้องมาหงุดหงิดในสิ่งที่ลูกน้องถามออกมา
จะถามอะไรกันนักกันหนา เขาไปที่ไหนก็เจอแต่คำถามเดิม ๆ ซ้ำ ๆ ว่าพริกจินดาหายไปไหน ทำไมพักนี้ไม่เจอเธอเลย แม่ง น่าหงุดหงิดเป็นบ้าถ้าย้อนเวลากลับไปได้น่ะนะเขาจะไม่พาเธอไปรู้จักกับใครเลย
”เอ้าพวกผมก็อยากรู้สิเฮีย คิดถึงเจ๊ด้วย“
”มึงจะไปคิดถึงเขาทำไม เดี๋ยวผัวใหม่เขาก็มากระทืบหน้ามึงหรอก“ ยิ่งคิดถึงใบหน้าไอ้เฮงซวยนั่นอารมณ์ของคาเรนก็ยิ่งคุกรุ่นออกมา เขาโยนประแจให้ลูกน้องด้วยควา
