“ตั้งแต่มีเธอฉันก็ไม่เคยมีใครอีกเลย เธอเชื่อใจฉันนะ”
“……….”
“ฉันมีแค่เธอ”
หัวใจของพริกจินดาเต้นแรงอย่างบ้าคลั่งกับประโยคนั้นของคาเรนที่เอื้อนเอ่ยออกมาไหนจะแววตาของเขาที่แสดงถึงความจริงใจในประโยคนั้น มือของพริกจินดาที่แนบอยู่กับแก้มของเขาตอนนี้กำลังโดนเขากดจูบที่หลังมือซ้ำ ๆ
“เชื่อฉันนะ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเว้าวอนเต็มทนหวังให้หญิงสาวเชื่อใจกัน ทุกคำที่เขาพูดออกมาล้วนแล้วแต่เป็นความจริง
ตั้งแต่มีพริกจินดา เขาไม่เคยมีใครเลยจริง ๆ เขามีแค่เธอตั้งแต่วันนั้น
“ฉันมีแค่เธอนะพริก”
พริกจินดาเบือนหน้าหนีสายตาของคาเรนไปอีกทางพอโดนเขาพูดด้วยน้ำเสียงแบบนี้ใส่เธอรู้สึกไม่ชินเอาเสียเลย มันรู้สึกเหมือนว่าผู้ชายที่พูดอยู่กับเธอตอนนี้ไม่ใช่คาเรน
ไม่ใช่ผู้ชายปากหมาหยาบกระด้างคนนั้น
“จูบอะไรนักหนารำคาญ” พริกจินดาชักมือกลับชักสีหน้าใส่คาเรนด้วยความไม่พอใจเมื่อเขาเอาแต่จูบมือเธอไม่หยุด มองเธอด้วยแ
