“ไม่หรอกค่ะ คุณมุกก็ถามไปตามที่สงสัย”
“สงสัยเรื่องของคนอื่น”
“คุณมุกคงไม่คิดว่าคุณเขมจะมีภรรยาแบบปัทน่ะค่ะ”
“มีภรรยาแบบเธอเป็นยังไงล่ะ” เขาเลิกคิ้วขึ้นถามคนข้างๆ ก่อนจะคว้ามือมากุมเอาไว้ พาเธอเดินไปซื้อของร้านอื่นต่อ ปิ่นปัทมาอมยิ้มเขิน มองมือตัวเองที่ถูกกุมเอาไว้อย่างอบอุ่น
“ปัทออกจะเชย เวลาไปไหนมาไหนคุณเขมไม่อายเหรอคะ”
“อาย... ก็เลยพามาหาเสื้อผ้าสวยๆ ใส่”
“คุณเขมอายจริงๆ เหรอคะ” พอเขาพูดแบบนั้นเธอก็ใจเสีย
“ฉันล้อเล่น”
“อ้าว... คุณเขมก็ล้อเล่นเป็นด้วย” ปิ่นปัทมาใบหน้าเหลอหลา
“ฉันก็เป็นมนุษย์คนนึงนะ มันก็ต้องมีหลากหลายอารมณ์”
“เมื่อก่อนคุณเขมเย็นชา”
“เย็นชาก็ไม่ได้มีอารมณ์เดียวนะ ฉันเก็บมันเอาไว้ต่างหากล่ะ”
“คุณเขมคงอึดอัดและทุกข์ใจมากที่ต้องเก็บอะไรเอาไว้ทุกอย่างในใจ”
“เมื่อก่อนฉันยอมรับนะว่าใช่ แต่เดี๋ยวนี้ตั้งแต่มีเธอเข้ามา มันทำให้ฉันผ่อนคลาย เธอทำให้ฉันมีความสุขแบบเรียบง
