เขมชาติกระแทกลมหายใจเมื่อตอบเพื่อนออกไป
“หนี้อะไรวะ” ชานนท์เลิกคิ้วถาม
“หนี้ที่บ้านเค้า” เขมชาติตอบสั้น หัวใจของเขาว้าวุ่นไปหมด มัวแต่นึกถึงคนที่เพิ่งวิ่งหนีออกไปเมื่อครู่ นี่เขาจะสนใจเธอทำไมกันนะ
“มาใช้หนี้ด้วยการเป็นเมียแกนี่นะ” ชานนท์ยิ่งอยากรู้เข้าไปใหญ่
“นางบำเรอ” เขมชาติแก้คำพูดของเพื่อน
“เออๆๆ นั่นแหละ ใช้หนี้โดยการมานอนกับแกนี่เหรอ”
“มีลูกให้ฉัน แล้วเธอก็ไปตามทางของเธอ” คนตอบใบหน้าบึ้งตึงบ่งบอกว่าหงุดหงิดมากแค่ไหน
“แกกับป้าของแกใจร้ายไปหรือเปล่าวะ” ชานนท์ได้ฟังก็แทบกินข้าวไม่ลง
“เธอต้องการแค่เงิน อยากสุขสบาย ก็เหมือนกับผู้หญิงคนอื่นๆ ไม่อยากรับภาระอะไรหรอก เธอคลอดลูกก็ค่อยให้เงินไปสักก้อน” เขาจำได้ว่าป้าของเขาพูดกับเขาแบบนั้นตอนที่บอกให้เขารับเธอมาอยู่ด้วยเพื่อผลิตลูกให้
“แต่ฉันดูคุณปัทไม่น่าจะใช่คนแบบนั้น”
“เมื่อก่อนพิมพ์อรก็ไม่เห็นจะเป็นคนแบบนั้น”
“คนเราไม่เหมือนกันไป
