แต่กับเธอเขากลับไม่ได้รู้สึกอึดอัดหรืออยากขับไล่ไสส่งเหมือนผู้หญิงคนอื่น
“มีอะไรทำไมไม่พูด” เขาเอ่ยถามเสียงขรึม ในขณะที่ยังหันหลังให้เธออยู่
“เปล่าค่ะ”
“เห็นฉันเป็นอะไร ถึงได้บอกว่าเปล่าๆๆ” เขาระเบิดอารมณ์ออกมา รู้สึกหงุดหงิดที่เธอเอาแต่บอกว่าเปล่า ทั้งๆ ที่การกระทำของเธอมันทำให้บรรยากาศอึดอัดไปหมด
“ปัทขอโทษค่ะ”
“ขอโทษทำไม” เขาถามกลับเสียงแข็งเหมือนไม่สบอารมณ์
“ขอโทษที่ทำให้คุณเขมรำคาญ”
“มีอะไรทำไมไม่พูดกันล่ะ” เขายังอยากรู้ว่าเธอเป็นอะไร
“ไม่...” เธอทำท่าจะปฏิเสธ เขาก็ดักคอเอาไว้ก่อน
“ถ้าตอบว่าไม่อีก ฉันจะทำโทษเธอให้หนักเลย” เขาไม่ได้ขู่เล่นๆ แต่เอาจริงๆ ปิ่นปัทมาเม้มปากนอนตัวแข็งซุกหมอนแน่น
“จะทำโทษไม่ให้เห็นแสงเดือนแสงตะวันเลย ไม่ให้ลุกจากเตียงด้วย” เขาขู่อีก จริงๆ อยากคาดคั้นให้เธอบอกว่าเป็นอะไร ถึงได้ทำท่าทางไม่สบายใจแบบนี้
“คุณเขมก็เอาแต่คิดเรื่องนั้น” เธอหน้าแดงเมื่อเขาพู
