หลายวันต่อมา
บริษัทไพรม์
“คุณพ่อเรียกหนูมาหา มีธุระอะไรเหรอคะ” วันนี้พ่อโทรหาแต่เช้าบอกว่ามีธุระจะคุยด้วย เธอไม่ได้ดีใจเท่าไรนักที่พ่ออยากเจอ ทุกครั้งเวลาที่พ่ออยากเจอมักมีเรื่องตามมาเสมอ
ณกรยังคงเป็นคนเดิม คนที่ไม่เคยมีความอบอุ่นฉายอยู่ในแววตาเลยสักครั้ง นิ้วเคาะลงบนโต๊ะทำงานเบาๆ ท่ามกลางความเงียบที่ปกคลุมห้องเหมือนเป็นสิ่งที่จงใจสร้างความอึดอัดให้แก่คนเพิ่งมา
“ความสัมพันธ์แกกับคุณธีสิสถึงไหนแล้ว” น้ำเสียงเย็นเฉียบของณกรดังขึ้นในที่สุด
“พ่อยกหนูให้เป็นของกำนัลของเขา ความสัมพันธ์ระหว่างหนูกับเขาก็แค่คู่นอนไงคะ” เธอตอบพ่อกลับเสียงเรียบแต่แฝงไปด้วยความเจ็บปวดที่พยายามกดเก็บไว้ แน่นอนว่าคำตอบของเธออาจทำให้พ่อขุ่นเคืองหากแต่มันเป็นความจริง
นัยน์ตาณกรฉายความไม่พอใจกับคำตอบลูกสาว ทว่ากลับเลือกที่จะใจเย็นก่อนจนไมอานึกแปลกใจแต่ไม่ได้เอื้อนถาม
“ปากแกยังเก่งเหมือนเดิม”
“คุณพ่อมีอะไรรีบพูดมาด
