ปึก! ปึก! ปึก!
บทรักอันเร่าร้อนยังคงดำเนินอย่างต่อเนื่องโดยไม่รู้ว่าจะสิ้นสุดลงตอนไหน แรงกระแทกพลอยทำคนใต้ร่างโยกคลอนตามไปด้วย มือเล็กจิกหมอนใบใหญ่แน่นเพื่อระบายความรู้สึกมากมายที่โถมเข้าใส่ ใบหน้าสวยหวานบิดเบ้ด้วยความทรมานเรียกรอยยิ้มพึงพอใจจากเจ้าของใบคมคายได้ไม่ยาก
“อึก อ๊ะ~” เธอเลื่อนมือไปดันหน้าท้องแกร่งออกอย่างอ่อนแรง ทว่ากลับถูกเขาปัดมือออกจากไร้เยื่อไย ดวงตาพยายามปรือมองธีสิสที่กำลังกระแทกเธออย่างเอาแต่ใจ จำไม่ได้แล้วว่าตอนนี้ผ่านมานานแค่ไหนแล้ว รู้แค่ว่านานมากจนเธอเริ่มหมดแรงหากแต่เขายังคงมีแรงเหลือเฟือ
“ทำสีหน้าแบบเมื่อกี้นี้อีกสิ”
“อ๊ะ! พะ…พี่ธีสิสไมอาจุก”
“ซี๊ด~ จุกก็ครางออกมาดังๆ” ภายในร่องรักของไมอาที่ตอดแก่นกายจนรู้สึกเสียวสะท้านไปทั่วร่างกาย เขาก้มลงไปดูดเลียยอดปทุมถันสีระเรื่อตรงหน้าสลับข้างไปมา ไม่วายจะขบเม้มรอบๆ เต้าสีขาวจนเป็นรอยรักสีแดงช้ำ
ส่วนหัวของแก่นกายที่กระแทกโดนจุดเดิมซ้ำๆ หลายรอบ สายตาคมกริบมองใบหน้าสวยหวานที่กำลังแสดงอารมณ์ความทรมาน ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนมีอิทธิพลต่อเขามากเท่าไมอามาก่อน
ถ้ารู้ว่าเพื่อนเมียเพื่อนจะเด็ดขนาดนี้ ป่านนี้ดีลมาตั้งนานแล้ว…
ปึก! ปึก! ปึก!!
“อ่าา ตอดโคตรดี” เขาก้มลงมองแก่นกายตัวเองที่กำลังผลุบโผล่อยู่ภายในร่องรักบวมแดงของไมอา ติ่งเกสรตรงหน้าทำให้เขาอดใช้นิ้วหัวแม่มือบดคลึงเบาๆ ไม่ได้ ยิ่งเห็นสีหน้าทรมานของเธอมันยิ่งทำให้เขามีอารมณ์มากขึ้น
ธีสิสยังคงเคลื่อนไหวเป็นจังหวะ สายตาคมกริบไม่ละจากใบหน้าของไมอาเลยแม้แต่วินาทีเดียว เธอหลับตาแน่น กำหมอนแน่นขึ้นเพื่อระบายความทรมาน ขณะที่พยายามไม่ปล่อยให้อารมณ์ที่ก่อตัวขึ้นภายในใจแสดงออกไป
สายตาคมกริบพิศมองหญิงสาวตรงหน้าราวกับกำลังครอบครองของเล่นที่ไม่มีใครเคยแตะต้องมาก่อน ความรู้สึกเหนือกว่าทำให้เขายิ่งกระตุกยิ้มมุมปาก
“พะ…พี่ธีสิสเบาๆ หน่อยสิคะ”
“ทำไม”
“ไม่อาจุกไปหมดแล้วอื๊อ!” ยิ่งบอกว่าจุกเขายิ่งกระแทกเข้ามาลึกกว่าเดิมจนเธอเผลอขยับตัวออกเล็กน้อย ไม่วายมือหนาของเขาจะจับหมับเข้าช่วงเอวบางเพื่อล็อกตัวเธอไม่ให้ขยับหนีได้สำเร็จ
“จะขยับไปไหน”
“อึก! พะ…พี่ธีสิสอ๊ะ อ๊าา”
“ครางชื่อฉันบ่อยๆ แบบนี้ ระวังพรุ่งนี้ไม่มีแรงเดินเอานะ”
“ไมอาไม่ได้ตั้งใจอ๊ะ! พี่ธีสิสทำแรงอีกแล้ว” เธอแห้วเสียงใส่เขา หากแต่เขากลับยกยิ้มมุมปากอย่างพอใจ จังหวะที่มือหนาเลื่อนมากุมลำคอสร้างความตื่นเต้นให้เธอไม่ใช่น้อย
ปฏิเสธไม่ได้เลยว่ารสชาติเซ็กซ์ของเขาดีไม่ใช่น้อย ไม่แปลกใจทำไมผู้หญิงถึงติดเขานักติดเขาหนา เพราะลีลาดีแบบนี้เอง บวกกับรูปหล่อแถมบ้านรวยด้วย ผู้หญิงคนไหนเมื่อมีโอกาสใกล้ชิดเขาแล้วมีหรือจะไม่รีบคว้าเอาไว้
ธีสิสโน้มตัวลงมาทาบทับซุกไซ้ลำคอของเธอ กลิ่นกายหอมจางๆ ของเธอกระตุ้นสัญชาตญาณนักล่าภายในตัวเขาให้รุนแรงขึ้น แรงดูดตรงลำคอทำให้เธอนิ่วหน้าและเผลอดันไหล่เขาออกแต่กลับถูกจับกดข้อมือลงกับเตียงด้วยแรงที่มากกว่า
ริมฝีปากหยักได้รูปกดจูบลงมาอย่างร้อนแรง ลิ้นสากสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากเกี่ยวพันกับลิ้นคนใต้ร่าง ในขณะที่ส่วนล่างยังคงทำหน้าที่ไม่ขาดตกบกพร่อง
ตอนนี้ไมอากลายเป็นของเขาอย่างสมบูรณ์…
“ไมอาเหนื่อยแล้ว” เธอเอ่ยบอกอย่างไม่มีแรง หลังจากเขาเพิ่งเสร็จไปเมื่อครู่
“อีกรอบ”
“ไม่ไหวไม่ไหวแล้วนะพี่ธีสิส”
“แต่ฉันยังไหว” เขาพูดพลางสวมใส่ถุงยางอนามัยชิ้นใหม่ลงแก่นกาย ตอนนี้พื้นเต็มเกลื่อนไปด้วยเศษซากของถุงยางที่ใช้แล้วทั้งนั้น
หมับ!
มือหนาจับข้อเท้าเล็กกระตุกแรงจนร่างบางที่ขยับออกไปไกลไถลเข้ามาหาเขาอีกครั้ง ไมอาแทบจะตั้งตัวไม่ทัน เธอพยายามขยับหนีโดยสัญชาตญาณ แต่ฝ่ามือหนาคว้าหมับเข้าที่สะโพกมนแล้วตรึงไว้แน่น ดวงตาคมกริบจับจ้องร่างที่สั่นระริกด้วยความพึงพอใจ
“ตราบที่ฉันยังไม่หายอยาก เธอก็ไม่มีสิทธิ์ขอให้ฉันพอ”
“ไมอาเจ็บไปหมดแล้ว…” เธออ้อนวอนเขาด้วยน้ำเสียงสั่นระริก
“เรื่องของเธอ” เขาตอบพร้อมกับจับแก่นกายจ่อไปยังร่องรักบวมแดงอีกครั้ง “หน้าที่ของเธอคือนอนให้ฉันเอาจนกว่าฉันจะพอใจ”
วันต่อมา
ไมอาค่อยๆ ลืมตาขึ้นช้าๆ เมื่อแสงแดดอ่อนส่องลอดผ่านม่านเข้ามาในห้อง หัวของเธอมึนตื้อเล็กน้อย ดวงตากลมโตกระพริบถี่เพื่อปรับสายตา ก่อนที่ทุกอย่างจะค่อยๆ ชัดเจน
ทันทีที่ความรู้สึกในร่างกายเริ่มกลับมา เธอก็รู้สึกถึงความปวดหนึบทั่วทั้งตัว ความเจ็บร้าวแล่นผ่านตั้งแต่ช่วงไหล่ลงไปถึงต้นขา
ไม่ใช่ฝัน…
เธอพยุงร่างกายที่บอบช้ำขึ้นมาอย่างยากลำบาก ก่อนจะเหวี่ยงขาทั้งสองลงจากเตียง ทันทีที่เท้าสัมผัสพื้นคล้ายกับจะทรุดฮวบลงอย่างไรอย่างนั้น เธอฝืนเดินกะเผลกไปยังห้องน้ำอย่างระวัง เมื่อมาถึงแล้วจึงยืนมองตัวเองผ่านกระจกบานใหญ่ตรงหน้านิ่งๆ
รอยแดงจ้ำจางๆ ประปรายตามลำคอ ลาดไหล่ และช่วงหน้าอก ขึ้นเป็นรอยช้ำจากแรงบีบและจูบหนักหน่วงเมื่อคืน ลมหายใจของเธอเริ่มติดขัด ความทรงจำทั้งหมดไหลย้อนกลับมาเหมือนคลื่นซัดเข้าหาฝั่ง
ริมฝีปากที่เขาเคยกัดเบาๆ ตอนนี้มีร่องรอยแดงเล็กน้อย ยิ่งทำให้หัวใจดวงน้อยร้าวยิ่งกว่าเดิม
เธอยกมือขึ้นลูบรอยแผลตรงต้นแขนเบาๆ ความแสบร้อนจากแรงสัมผัสเตือนให้เธอรู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ใช่ความฝัน
ไมอากลั้นน้ำตา พยายามรวบรวมสติ ทั้งร่างสั่นสะท้านด้วยความหนาวเย็นจากภายใน ความรู้สึกเหมือนถูกทำลายจนเหลือเพียงเปลือกที่ไร้สิทธิ์เลือกอีกต่อไป
ธีสิส…
เพียงแค่คิดถึงชื่อเขา ใจเธอก็เต้นแรงด้วยความกลัวและความโกรธที่ปะปนกันอย่างควบคุมไม่ได้ สิ่งเดียวที่เธอรู้ในตอนนี้ คือ…เธอไม่มีทางถอยหนีจากผู้ชายคนนั้นไปได้อีกแล้ว
‘หน้าที่ของเธอคือนอนให้ฉันเอาจนกว่าฉันจะพอใจ’
ประโยคนั้นของเขาฉายเข้ามาในหัวอีกครั้ง นี่แค่เริ่มต้นเองนะทำไมถึงรู้สึกขมขื่นขนาดนี้ นานแค่ไหนกันนะที่เธอต้องอยู่แบบนี้ แค่เริ่มต้นเธอก็…อยากให้เขารีบเบื่อเร็วๆ เบื่อพรุ่งนี้ได้เลยยิ่งดี