ครืด ครืด
เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นรบกวนการอ่านหนังสือของไมอาเป็นอย่างมาก ดวงตาคู่สวยเหลือบมองชื่อที่โชว์บนหน้าจอเพียงนิด ก่อนจะพบว่าเป็นตาที่โทรไลน์มาหา พอรู้ว่าเป็นใครใบหน้าสวยหวานพลันเผยรอยยิ้มทันที
“จ๋าตา” เธอกรอกเสียงลงไปด้วยน้ำเสียงสดใส
(ทำไรอยู่หลาน)
“ไม่ได้ทำอะไรจ้ะ ตาโทรมามีไรรึเปล่า”
(หลานว่างมากินข้าวด้วยกันไหม ยายกำลังทำของโปรดหลานเลย)
“ของโปรดเหรอจ้ะ?” เสียงของเธอเริ่มเปล่งประกายขึ้น
(ใช่แล้วหลาน มานะเดี๋ยวตาบอกยาย)
“ใครจะไม่ไปกันเล่า เดี๋ยวไมอาออกไปตอนนี้เลย” ของโปรดมีอิทธิพลมากกว่าหนังสือในมือเธอเสียอีก หลังจากวางสายจากตาเธอก็หยิบที่คั่นหนังสือมาวางลงหน้าที่อ่านล่าสุด ก่อนจะปิดหนังสือลงแล้วลุกขึ้น เดินไปหยิบกุญรถเพื่อเตรียมไปบ้านสวนของตากับยาย โดยไม่ลืมส่งข้อความบอกธีสิส
ไมอา : ไปบ้านสวนตากับยายนะคะ
ผ่านไปไม่นานข้อความก็ถูกอ่านอย่างรวดเร็ว
ธีสิส : กลับดึกไหม
ไมอา
