วันต่อมา
สนามT1
ห้องทึบสีดำด้านที่มีเพียงแสงจากโคมไฟเหนือศีรษะส่องลงมาเป็นวงกลมบนพื้น เย็นเยียบเงียบงันและไร้หน้าต่าง ทุกเสียงก้องสะท้อนชัดราวกับตั้งใจให้ผู้ที่ก้าวเข้ามารู้สึกกลัวจากแรงกดดันที่มองไม่เห็น
ชายรูปร่างผอมสองคนในชุดช่างซ่อมของสนามถูกผลักเข้ามากลางห้องโดยคนของธีสิส มือทั้งสองถูกมัดไพล่หลังอย่างแน่นหนา ริมฝีปากแตกจากแรงกระแทก และมีคราบเลือดแห้งกรังตรงมุมปาก ใบหน้าตื่นตระหนกและตัวสั่นราวกับรู้ว่าตัวเองกำลังจะพบเจอกับฝันร้ายที่ไม่มีวันลืม
เสียงฝีเท้าหนักแน่นของธีสิสก้าวเข้ามาทีละก้าว ชุดดำเรียบง่ายแต่สง่างามไม่มีส่วนไหนหลุดจากความสมบูรณ์ของภาพผู้นำ เขายืนจ้องชายตรงหน้าด้วยแววตาว่างเปล่าแต่แฝงความกดดันที่ทำให้ทุกคนในห้องกลั้นหายใจ
“พวกมึงใช่ไหมที่ขโมยของกู” เสียงของธีสิสดังก้องในห้องเงียบงัน แม้จะไม่ต้องตะคอกหรือแสดงอารมณ์ใดๆ แต่ถ้อยคำที่เปล่งออกมานั้นทรงอำนาจและน่าหวาดหวั่นจ
