การได้อยู่กันตามลำพังทำให้ความรู้สึกที่ทั้งสองมีต่อกันนั้นมากขึ้นเรื่อยๆ แพรรดากำลังกังวลว่าถ้าเธอบอกเขาเรื่องที่เธอคือคนเดียวแพรรดาคนที่เขาปฏิเสธการหมั้นเขาจะโกรธแล้วไปจากเธอไหม ถ้ามันเป็นแบบนั้นเธอคงจะเสียใจมาก แต่หญิงสาวก็คิดแล้วว่าสักวันก็จะต้องบอกเขา แต่นั่นต้องหลังจากที่เธอมั่นใจแล้วว่าเขาเองก็รักเธอมากจนยอมให้อภัยกับสิ่งที่เธอทำได้ ส่วนเธอจะคบกับเขาต่อหรือจากไปตามก็เป็นอีกเรื่องที่ต้องคิดหนัก
“คิดอะไรอยู่ครับรดา” ทิวัตถ์ถามเมื่อเห็นว่าเธอนอนนิ่งแต่ยังไม่ยอมหลับตาทั้งที่ตอนนี้มันก็ดึกมากแล้ว
“คิดว่ากลับจากที่นี่เวลาเจอกันในบริษัทรดาจะทำหน้ายังไง เรื่องที่เกิดขึ้นที่นี่มันเหมือนความฝันเลยนะคะ”
“ฝันเหรอ”
“ใช่ค่ะ รดาเคยฝันว่าอยากอยู่ในอ้อมกอดของท่านรองแบบนี้ แล้วคุณก็ทำให้ฝันของรดาเป็นจริง”
“ท่านรองอีกแล้ว”
“ก็พรุ่งนี้เราต้องกลับสู่โลกความเป็นจริงแล้วนะคะ รดาเป็นเลขา ส่วนคุณวัตถ์
