“ตรวจสักทีเถอะ ฉันลุ้นจะแย่อยู่แล้ว” ปราณเอ่ยออกมาด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น ในขณะที่ลลินหน้าซีดและเดินไปมาอย่างไม่มีความกล้าพอที่จะตรวจ
“เพราะนายคนเดียวเลยที่ทำให้ฉันต้องเป็นแบบนี้ ฉันจะไปบอกพ่อกับแม่ได้ยังไง” ลลินโวยวายลั่น พร้อมกับใบหน้าที่ซีดลงเรื่อยๆ
“ตรวจเถอะน่า เธอไม่ต้องบอกพ่อแม่เองหรอก ถ้าเธอท้องฉันจะเป็นคนพาเธอไปสารภาพบาปกับพ่อกับแม่ของเธอเอง” ปราณกล่าวจริงจัง ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันมาจากความตั้งใจของเขา
“ทุกอย่างมันดูง่ายไปหมดเลยนะคะท่านประธาน ถ้าพ่อฉันเพ่นกบาลนายก็อย่าว่าพ่อฉันหยอกนายแล้วกัน” ลลินกล่าวก่อนจะยอมเดินเข้าไปในห้องน้ำพร้อมกับที่ตรวจการตั้งครรภ์ ร่างสูงก็เดินตามไปอย่างไม่ลดละ ถ้าเขาตรวจเองได้ ป่านนี้เขาก็คงจะตรวจไปแล้ว
“มาทำไมอีกเนี่ย ออกไปฉันจะตรวจ” ลลินดุชายหนุ่มที่เดินตามเธอเหมือนเงา
“ก็อยากรู้นี่นา” ร่างสูงทำตัวไม่สมกับเป็นท่านประธานสักนิด เขาออดอ้อน
