หลายวันต่อมา_
"อะไรนะ! คนอย่างนายเดลต้าอ่ะเหรอจะขอจีบเจ้าขาน่ะ ปกติมันชอบบังคับคนเป็นว่าเล่นเลยนะ" ทันทีที่เฟอร์รี่ได้ฟังเรื่องเล่าของเจ้าขา ถึงกับทรุดตัวนั่งบนเก้าอี้ในห้องทำงานเพื่อนรัก เพราะดูจากรอบบรรยากาศแล้ว คงส่งช่อดอกไม้มาเอาใจจนเรียงเต็มรอบด้าน
"เขาบอกว่าจริงจังมากๆ เลยนะ แต่เรา..."
"เราอะไรก็รีบบอกมาเลยนะเจ้าขา"
"เราไม่ค่อยมั่นใจอ่ะ พี่เดลต้าเป็นคนเจ้าชู้" เสียงหวานบอกเนียมอายกับสรรพนามใหม่ ที่เดลต้าขอร้องให้เรียกแบบนี้ เพื่อเป็นการเพิ่มความสนิทของเธอและเขา
"มันก็แน่อยู่หรอก! แต่เจ้าขาน่ะคิดอะไรหรือเปล่าล่ะ เรียกพี่นี่คืออะไร?" คนบอกรีบชะโงกมาฝั่งตรงข้าม จับผิดอาการทางสายตาคนหน้าแดง
"มะไม่ได้คิดเลย มะไม่มีเลยนะคิดแบบนั้นอ่ะ" พอเห็นเพื่อนสาวจดจ่อกิริยาเขินอาย ร่างอรชรรีบหมุนเก้าอี้แสร้งก้มๆ เงยๆ หาเอกสารในลิ้นชัก
"แค่นั้นใช่ไหม?"
"อื้ม..ก็แค่นั้นแหละ"
"นายได้ยินแล้ว
