When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
ช่วงเวลาต่อมา_ "เราว่าเราควรจะกลับได้แล้วนะเฟอร์ ขืนกลับช้ากว่านี้คงไม่มีรถกลับบ้าน" เสียงหวานเอ่ยดึงความสนใจ หลังได้เจอเดลต้าไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เธอก็รู้สึกหมดสนุกในงานเลี้ยงสังสรรค์คืนนี้ เพราะไม่ว่าจะเดินไปทางไหนก็เห็นแต่สายตาคมเหลียวมอง ทั้งที่เขาเพิ่งบอกไปว่าจำเธอไม่ได้สักนิด อาการกังวลเลยกลับเข้ามาในหัวใจดวงน้อย "คนขับรถบ้านเราตั้งเยอะแยะน่ะ เรื่องแค่นี้ไม่เป็นปัญหาหรอก หรือจะนอนที่นี่อีกกี่คืนก็ได้" "ไม่ดีหรอกมั้ง ครอบครัวของเฟอร์คงมีเรื่องอยากคุยอีกเยอะนะ ขืนเราอยู่ก็คุยไม่สนุกสิ" "งั้นก็บอกไปว่าเจ้าขาเป็นแฟนเรา อยู่กินมาตั้งสองปีไม่มีใครกล้าขัดหรอก" "จริงดิ?" อัลฟาร์ดที่ยืนอยู่ด้วยรีบทวนถาม ยกเว้นสายตาคู่คมปิดกลั้นความคิด เหลือบมองหน้าสวยมีคำถาม "ไม่เอาน่าเฟอร์...คนอื่นจะเข้าใจผิด เราว่าไปเอากระเป๋าก่อนไว้ค่อยโทรคุยกันนะ" ร่างอรชรรีบกระดกแก้วไวน์ให้หมดก่อน "ไหนว่าไม่อ