“ไม่เปลี่ยนหรอก เรารักเดียวใจเดียว” คำตอบของพิธานเหมือนจะพูดเรื่องกาแฟ แต่ความเป็นจริงแล้ว กำลังพูดถึงเรื่องหัวใจ ซึ่งญาดาไม่ได้รู้เลยว่าเขาสิ่งที่เขาพูดนั้นไม่ได้หมายถึงกาแฟ
“รับทราบค่ะ งั้นเชิญคุณลูกค้านั่งที่โต๊ะก่อนนะคะ เดี๋ยวไอซ์อเมริกาโน่อร่อยๆ จะไปเสิร์ฟถึงที่” ญาดาผายมือพร้อมส่งรอยยิ้มให้กับพิธาน ชายหนุ่มยอมทำตามอย่างว่าง่าย ในขณะที่หญิงสาวก็ก้มหน้าก้มตาชงกาแฟต่อด้วยความรู้สึกมีความสุข นานเท่าใดแล้วที่เธอรู้สึกอ้างว้างโดดเดี่ยวเหลือเกิน การได้เจอเพื่อนเก่าวันนี้มันทำให้หญิงสาวหวนนึกถึงความสุขในรั้วมหาวิทยาลัยในครั้งวันวาน
“โห...หอมมาก” เมื่อกาแฟมาเสิร์ฟอยู่ตรงหน้า พิธานก็เอ่ยชมทันที
“แน่นอนอยู่แล้ว กาแฟที่นี่ดีมากนะ ไว้วันหลังเอกก็แวะมาใหม่ได้นะ ที่นี่ยินดีต้อนรับเสมอ” หญิงสาวกล่าวอย่างไม่ได้คิดอะไร เธอมีเพียงไมตรีส่งให้เพื่อนเก่าเท่านั้น ในขณะที่พิธานนั้นแอบหวังไปไกลมากแล้ว
“ไ
