หลังจากที่หลับไปด้วยความเมื่อยล้า หญิงสาวก็ตื่นขึ้นมาพร้อมกับระบมไปหมดทั้งตัว ญาดาใช้สายตาสอดส่องมองหาเขา แต่เธอกลับพบแต่เพียงความว่างเปล่า เขาคงออกไปตั้งแต่เขาได้ในสิ่งที่เขาต้องการแล้ว ดีแล้วแหล่ะที่เธอไม่ต้องตื่นมาปั้นหน้าสนทนากับเขา เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนมันทำให้เธอรู้สึกอายเหลือเกิน
เมื่อคิดถึงความบริสุทธิ์ที่เธอเสียไปอย่างไร้ค่า มันทำให้ญาดาน้ำตาคลอออกมาด้วยความเจ็บปวด สิ่งที่เธอควรจะมอบมันให้กับคนที่เห็นค่า เธอกลับมอบมันให้กับเจ้าหนี้ของเธอ ที่คงจะไม่ได้รู้สึกอะไร นอกจากความใคร่ระหว่างชายหญิงเท่านั้น
แต่เมื่อคิดถึงความเป็นจริง หญิงสาวก็ต้องตั้งสติ แล้วก็ลุกขึ้นมาสู้กับความจริง วันนี้เธออาจจะไม่มีทางออกเรื่องเขา แต่พรุ่งนี้เธออาจจะมีเงินมาใช้หนี้เขาและไม่ต้องตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้อีกแล้ว เมื่อคิดได้ดังนั้นญาดาก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำ เพื่อจะออกไปช่วยนางทองใสทำงานบ้าน เธอไม่อยากอยู
