“ผมไม่มีทางปล่อยคุณไปแน่ๆ เพราะผมรู้ว่าสิ่งที่คุณพูดมันตรงข้ามกับใจคุณ” พิธานกล่าวราวกับเขาไปนั่งอยู่ในหัวใจเธอ ปากเธอก็บอกว่าเธอไม่แคร์ แต่แท้จริงแล้ว ตอนนี้มีนากำลังรู้สึกอยากร้องไห้เป็นอย่างมาก
“คุณไม่รู้จักฉัน คุณจะมารู้ได้ยังไงว่าฉันคิดอะไรอยู่” มีนาไม่พอใจชายหนุ่ม เธออยากไปให้พ้นจากตรงนี้เสียที
“ใช่ ผมไม่รู้จักคุณ และไม่รู้ด้วยว่าคุณชื่ออะไร แต่ผมรู้จักทุกส่วนในร่างกายของคุณ” พิธานโมโหหญิงสาวที่แกล้งทำไม่เป็นไร เขาจึงเอ่ยออกไปเช่นนี้
“น่าเกลียดที่สุด ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ฉันจะกลับห้อง” มีนาพยายามที่จะปลดพันธนาการที่เขาสร้างมันเพื่อกักตัวเธอไว้ แต่มันก็แน่นหนาเกินกว่าที่เธอจะสามารถเอาชนะมันได้
“ไม่ปล่อย ผมจะปล่อยคุณไปในสภาพนี้ได้ยังไง” พิธานกล่าวอย่างไม่อยากจะเชื่อ ชั่วชีวิตของเขามีผู้หญิงพยายามเข้าหามาตลอด แต่มีเพียงสองคนเท่านั้นที่พยายามวิ่งหนีเขา นั่นคือเธอและญาดา ซึ่งกับญาดาแล้
