“ได้ค่ะบอส” มีนาตอบตกลงด้วยความกังวลใจ นี่เธอไปทำอะไรผิดหรือเปล่า ร้อยวันพันปี บอสไม่เคยเรียกเธอเข้าพบเป็นการส่วนตัว แต่วันนี้กลับเรียกเธอไปพบ มันผิดปกติมากเกินกว่าที่หญิงสาวจะปล่อยผ่านได้ เธอจึงเดินเปิดประตูเข้าไปในห้องประชุมด้วยความกังวล
แต่พอหญิงสาวเปิดประตูเข้าไปเท่านั้น เธอก็ต้องแปลกใจมาก เพราะห้องประชุมถูกจัดแต่งไว้ด้วยดอกไม้ราคาแพงมากมาย ความหอมอบอวนอยู่ทั่วห้อง ที่สำคัญคนที่รอเธออยู่ในห้องคือพิธาน ไม่ใช่บอสของเธอแต่อย่างใด เขานั่งอยู่ที่เก้าอี้ พร้อมกับดีดกีตาร์โปร่งแล้วร้องเพลงคลอเบาๆ
“จะเป็นดาวดวงใดที่ปลายฟ้า จะเป็นรุ้งเส้นใดที่ทอดมา จะเป็นใครคนใดก็ไม่เข้าตา ไม่สวยงามได้อย่างเธอ จะเป็นเพื่อนใกล้ชิดสนิทเพียงไร จะเป็นใครคนใดที่เคยพบเจอ ไม่มีใครเข้าใจฉันเหมือนเธอ ไม่มี จะเป็นใครคนใดเมื่อก่อนนั้น ที่บอกกับฉันว่ารักกันมากมาย แต่ละคนเข้ามาก็เลยพ้นไป ไม่รักฉันจริงสักคน อยู่บนโลกที่แสน
