เจ้าหนี้สวาททาสหัวใจ

ล้างหนี้

บ้านหลังเล็กที่อาศัยอยู่สามคนแม่ลูก ตอนนี้กำลังเต็มไปด้วยความเครียด เนื่องจากผู้เป็นมารดาอย่างนางหงษ์กำลังบังคับให้ญาดา บุตรสาวของอดีตสามีที่เพิ่งเสียชีวิตไปเมื่อสองปีก่อนยอมเอาตัวไปล้างหนี้ให้กับเจ้าหนี้เงินกู้ที่นางไม่เคยได้เห็นหน้า ที่เป็นเช่นนี้เพราะว่าตลอดเวลาหลายสิบปีที่ผ่านมานางหงษ์ทำหน้าที่เลี้ยงดูญาดามาเป็นอย่างดี แต่ญาดาไม่เคยรู้เลยว่าสิ่งที่นางหงษ์ทำทั้งหมดก็เพื่อเอาใจสามีเท่านั้น นางไม่ได้มีจิตสิเน่หารักใคร่ในตัวญาดาแม้สักนิด

และยิ่งเมื่อนายทศวรรษบิดาของญาดาเสียชีวิตลง นางหงษ์ก็ยิ่งเผยตัวตนที่แท้จริง แต่เพราะความที่ญาดายังมีความรักความห่วงใยให้นางหงษ์ ซึ่งถึงแม้ไม่ใช่สายเลือด แต่ก็ดูแลเธอมาอย่างดี นั่นเลยทำให้ญาดาติดบ่วงของความกตัญญู จนกลืนไม่เข้าคายไม่ออกในเวลานี้

และที่กำลังเป็นปัญหากันอยู่ตอนนี้ก็คือนางหงษ์จะบังคับให้ญาดาไปขัดดอกล้างหนี้ แต่ญาดาไม่ยอมเพราะนางหงษ์ก็มีลูกสาวที่ติดมาชื่อว่าหทัยรัตน์ ซึ่งในความคิดนางหงษ์ไม่เคยมีสักครั้งที่นางจะให้เลือดเนื้อเชื้อไขของตนเองไปทำเช่นนั้น

“มันมีตั้งหลายวิธีนี่คะคุณแม่ ไม่จำเป็นที่จะต้องให้ญาไปขัดดอกก็ได้ ญาทำงาน ญามีเงินส่งให้เขาได้ อย่าบังคับญาเลยนะคะ” ญาดาวิงวอนขอความเห็นใจจากมารดาเลี้ยง แต่ดูท่าอีกฝ่ายไม่ได้รับรู้ถึงความรู้สึกนั้นของบุตรสาวสักนิด นางยังคิดว่าเงินเดือนอันน้อยนิดของญาดาจะไปพอใช้หนี้ได้ยังไง ในเมื่อหนี้สินที่นางและนายทศวรรษร่วมกันสร้างมันเป็นเงินกว่าหลายล้านบาท

“เงินเดือนแกน่ะเหรอ ให้ทำจนตายก็ใช้ไม่หมดหรอก ก็แค่หลับหูหลับตานอนกับเขาไปมันจะอะไรนักหนา เผลอๆ นะถ้าเขาติดใจเขาอาจจะรับเลี้ยงดูแกตลอดชีวิตก็ได้” นางหงษ์กล่าวด้วยความเห็นแก่ตัว สำหรับนางญาดาก็แค่คนอาศัย เมื่อสิ้นบิดาของญาดาไปแล้ว ก็ไม่มีอะไรให้นางหงษ์ต้องเล่นละครอีกต่อไป

“ถ้าคุณแม่คิดว่าดีทำไมไม่ให้รัตน์ไปล่ะคะ” ญาดาเอ่ยอย่างเหลืออด เธอไม่พอใจนางหงษ์ แต่ด้วยบุญคุณที่ดูแลเธอมาตลอดหลายปี ทำให้ญาดาไม่อาจตัดช่องน้อยแต่พอตัวได้

“อย่ามายอกย้อนฉันนะ ยัยรัตน์มันยังเด็กเกินไป และที่สำคัญเขาเลือกแกไม่ใช่ยัยรัตน์”

นางหงษ์แสร้งปดออกไป แต่ความจริงแล้วระหว่างหทัยรัตน์และญาดาก็อายุห่างกันเพียงสองปี แต่นางไม่มีทางให้บุตรสาวต้องลำบากอย่างที่นางกำลังบังคับให้ญาดาทำอย่างแน่นอน เพราะผู้ชายที่เป็นเจ้าหนี้ที่แท้จริงคือใครนางหงษ์ยังไม่เคยเห็นหน้า

และทุกครั้งนางกับนายทศวรรษก็ติดต่อผ่านเพียงเลขาของเขา ตลอดเวลาที่ผ่านมาทั้งคู่ไม่เคยจ่ายเงินกับเจ้าหนี้เลย จนตอนนี้เจ้าหนี้รายนี้กำลังข่มขู่ว่าถ้าไม่คืนเงินภายในสามวันก็เตรียมตัวขนของออกจากบ้านไปได้เลย

นางหงษ์ไม่มีทางยอมเป็นอย่างนั้นแน่นอน ด้วยจิตใจที่ชั่วร้ายเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว นางจึงเสนอลูกสาวเพื่อขัดดอก แต่ลูกสาวที่ว่าไม่ใช่หทัยรัตน์ แต่เป็นญาดาซึ่งเป็นลูกเลี้ยงของนาง ดีซะอีก ญาดาจะได้ออกไปให้พ้นบ้านหลังนี้ที่ทนกันอยู่ทุกวันนี้ก็รกหูรกตามากพอแล้ว เมื่อไม่มีนายทศวรรษอยู่แล้ว ญาดาก็ไม่ควรจะได้อยู่ที่บ้านหลังนี้อีกต่อไป ทั้งที่บ้านหลังนี้เป็นสมบัติที่มารดาของญาดาและนายทศวรรษช่วยกันเก็บหอมรอบริบซื้อมา แต่นางหงษ์กลับไม่ได้สำนึกแม้แต่น้อย เพราะตอนนี้นางกลายเป็นผู้จัดการมรดกของนายทศวรรษแล้ว