หน้าโหดแบบนี้ สุดท้ายก็แพ้เมีย

“ภรรยาท่านประธานกำลังมาค่ะ” “คุณขวัญข้าว” ร่างเพรียวระหงที่มีศักดิ์เป็นถึงภรรยาผู้บริหารสูงสุดของเจ้าของบริษัทสายการบินยักษ์ใหญ่ที่มีชื่อเสียงโด่งดังทางกรุงเทพมหานคร กำลังเข้ามายังห้องรับแขก หลังจากที่เธออนุญาตสามีแต่งแล้วว่ามีคนมาขอพบเธอ อ้างว่าเป็นคนเคยรู้จักกัน “เรียกคุณอะไรกัน ที่แท้ก็เป็นเธอนี่เอง ดาหวัน เป็นยังไงบ้าง ไม่ได้เจอกันตั้งนาน ตั้งแต่เรียนจบ แกก็หายหน้าหายตาไปเลย หรือว่าแกจะมาทำงานที่นี่” ดาหวันส่ายหัวปฏิเสธ จริงอยู่ที่ขวัญข้าวจะคิดแบบนั้น เพราะพวกเธอสนิทสนมเมื่อตอนฝึกงานสามเดือนที่บริษัทAIS Group ก่อนที่เธอจะยุ่งๆ กับการเข้าออกมหาวิทยาลัยบ่อยๆ เพื่อทำเอกสารจบการศึกษา ขวัญข้าวเองก็ยุ่งกับการเตรียมงานแต่ง เรียกได้ว่าต่างคนต่างจัดการเกี่ยวกับเรื่องส่วนตัว อีกอย่างสามีเธอหวงมาก ไม่คิดปล่อยออกมาพบกลุ่มเพื่อนคนเดียวง่ายดาย “อ้าว แล้วเรื่องอะไรกัน?” “คือว่าฉันต้องการเป็นอิสระจากบ้านหลังนั้น ตอนนี้ฉันเรียนจบแล้ว แต่...มีเงินให้ยืมสักหนึ่งแสนได้ไหมขวัญข้าว แต่ฉันสัญญาว่าจะรีบหามาใช้ทันทีถ้าหากหางานทำได้ ฉันไม่อยากอยู่บ้านนั้นอีก” “มีปัญหาอะไรบอกขวัญนะ ยังไงเราก็ยังเป็นเพื่อนกัน แม้จะเคยเรียนต่างคณะฯ ก็ตาม ทว่าเงินมากมายนั้น ขวัญไม่กล้าขอพี่ไฟ อีกอย่างถึงขวัญจะแต่งงานกับเขา แต่ดาหวันก็รู้ว่าขวัญถูกผู้ใหญ่บังคับแต่งกับเขา” นี่เธอมาขอร้องผิดคนหรือเนี่ย “แต่ว่าพอมีอยู่คนหนึ่ง” ขวัญข้าวเพิ่งนึกคิดว่ามีอดีตรุ่นพี่คนหนึ่งคอยตามส่งช่อดอกไม้วางอยู่บนโต๊ะทำงานเธอทุกวัน พ่อเลี้ยงภูธเนศมองหาพี่เลี้ยงเด็กคนใหม่ เห็นว่าเพื่อนคนนี้กำลังลำบากเรื่องเงิน เพราะครอบครัวนั้นที่ดาหวันเคยพูดให้ฟังว่าเธอคือกาฝาก ซึ่งเธอคือลูกสาวเพื่อนบ้านหลังนั้น หลังพ่อเธอเสียเมื่ออายุ18ปี “ใครเหรอขวัญข้าว” “ถ้าหากดาหวันเป็นคนรักเด็ก อยากทำงานเป็นพี่เลี้ยงเด็กชั่วคราวไหม เงินเดือนดี มีที่พักฟรี สวัสดิการได้รับสิทธิ์เท่าเทียมกันกับงานบริษัทเชียวละ เขาเป็นอดีตรุ่นพี่ของขวัญ ดาหวันน่าจะรู้จัก” “คนไหนเหรอ?” พอดีเธอไม่ค่อยติดตามข่าวสาร อีกอย่างอดีตรุ่นพี่ของขวัญข้าวก็มีหลายคน และก่อนที่ดาหวันจะมารอขอพบเพื่อนที่นี่ ระหว่างทางอยู่ในลิฟต์ก็เจอผู้ชายหน้าตาโหดๆ เถื่อนๆ ก็ยังส่งสายโลมเลียจ้องมองร่างกายเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า ดีนะที่ดาหวันป้องกันเอาตัวรอดมาได้หวุดหวิด ลับฝีปากกับผู้ชายโรคจิต จากนั้นก็เอากระเป๋าสะพายฟาดเข้าใส่ใบหน้าเขาเต็มแรง แค่คิดเธอก็สะใจมากพอแล้ว “ดาหวันยิ้มอะไรเหรอ?” “ไม่มีอะไร ว่าแต่งานพี่เลี้ยงเด็กเหรอ อดีตรุ่นพี่ของขวัญชื่ออะไร ขอโทษทีนะ ลืม” “พ่อเลี้ยงภูธเนศนะ เขากำลังหาพี่เลี้ยงคนใหม่อยู่” “แล้วทำไมไม่ให้คุณแม่ของลูกเขาดูแลล่ะคะ จะจ้างพี่เลี้ยงเด็กเพิ่มเพื่อเปลืองเงิน?” “พ่อเลี้ยงเขาไม่มีเมีย โสดลูกติด คือขวัญก็ไม่รู้รายละเอียดหรอกนะเรื่องส่วนตัวของเขา แต่ถ้าหากยืมเงินหนึ่งแสน ขวัญว่าถ้าดาหวันขอด้วยน้ำเสียงพูดดีๆ พ่อเลี้ยงภูอาจจะใจดีให้ยืมก็ได้นะ” ขวัญข้าวแนะนำเพื่อนที่ดีเพียงเท่านั้น เธอเคยเจอพ่อเลี้ยงภูธเนศสองสามครั้ง เขาใจดีกับเธอ เพื่อนของเธอเขาอาจใจดีก็ได้ พื้นฐานไม่ใช่คนเลวร้าย ที่เหลือก็ให้ดาหวันเป็นคนตัดสินใจเอาเอง “ดาหวันรบกวนขวัญเยอะแล้ว ดาหวันจะลองไปหาพ่อเลี้ยงภูธเนศเองนะ” “เพื่อนเดือนร้อนหรือมีปัญหาก็ต้องยื่นมือเข้ามาช่วย” ดาหวันเริ่มมีความหวังขึ้นมาเล็กน้อยกับการหางานทำเพื่อเลี้ยงชีพตัวเองหลังจากออกจากบ้านหลังนั้นครบสี่ปีที่พ่อเธอฝากให้เพื่อนพ่อรับเลี้ยงดู มีที่ซุกหัวนอน หญิงสาวได้เบอร์ติดต่อจากขวัญข้าว “คุณขวัญครับ” “อ้าว พ่อเลี้ยงภูธเนศ ขวัญกำลังนึกถึงพ่อเลี้ยงอยู่พอดี มาเข้าร่วมประชุมในฐานะหุ้นส่วนคนหนึ่งของที่นี่ใช่ไหมคะ” พ่อเลี้ยงภูธเนศที่ขวัญข้าวกล่าวถึงซึ่งก็คือผู้ชายรูปร่างสูง ใบหน้าหล่อคมคายมีหนวดเคราตามฉบับพ่อเลี้ยงเถื่อน และวันนี้เขามาชุดสูทสีเข้มกึ่งทางการเข้าประชุมเดือนละครั้งนิดหน่อย สิ่งที่น่าตกใจคือผู้ชายคนนั้นคิดใช้สายตาโลมเลีย พูดจาทุเรศหยาบคาบโรคจิต ดาหวันทำตัวไม่ถูก สีหน้าหวานเลิ่กลั่กหยิบเอาหนังสือวางบนโต๊ะบังหน้าไว้ ภาวนาว่าให้เขาไม่หันมองสนใจที่นี่ ‘ผู้ชายโรคจิตที่เจอกันในลิฟต์ด้านล่างคือพ่อเลี้ยงภูธเนศอย่างนั้นเหรอ โลกจะกลมไปถึงไหน?’ “ส่วนหนึ่งครับ แต่ที่ผมมาก็คือคุณขวัญมากกว่า ช่อดอกไม้สำหรับคนสวย” พ่อเลี้ยงภูธเนศยื่นช่อดอกไม้เหมือนอย่างที่เคยทำทุกวันไม่เคยขาด เขาไม่กลัวว่าสามีแต่งของขวัญข้าวจะมาเห็น “เอ่อ...” ขวัญข้าวลังเลใจ ก่อนรับช่อดอกไม้จากเขา หวังว่าสามีเธอคงจะไม่เข้ามาเห็นเข้าหรอกนะ “พ่อเลี้ยงภูคะ ขวัญแนะนำให้พ่อเลี้ยงรู้จัก ดาหวัน เพื่อนอีกคนของขวัญ เขาต้องการสมัครงานอยากเป็นพี่เลี้ยงคนใหม่ของหนูลินิน จะได้ไหมคะ” เด็กเส้นอย่างนั้นเหรอ? นั่นเป็นความคิดแรกของพ่อเลี้ยงภูธเนศที่มีต่อเพื่อนของขวัญข้าว ถึงยังไงเขายิ้มรับตามมารยาท จะสัมภาษณ์งานด้วยตัวเอง “คนไหนครับคุณขวัญ ดูท่าว่าเพื่อนของคุณจะไม่อยากมองหน้าผมสักเท่าไหร่” สายตาคู่คมมองร่างบางนั่งถัดไปจากขวัญข้าว ท่าทีอีกฝ่ายแสร้งเอาหน้าปกหนังสือปกปิดใบหน้าทำให้เขานึกขำ “ดาหวัน นี่พ่อเลี้ยงภูธเนศ คนที่กำลังหาพี่เลี้ยงคนใหม่ พ่อเลี้ยงภูคะ ดาหวัน เพื่อนของขวัญกำลังหางานทำอยู่ค่ะ เผื่อว่าพ่อเลี้ยงจะสนใจ เพื่อนขวัญเขาเป็นคนรักเด็ก น่าจะเข้ากับหนูลินินได้ไม่ยาก” ทว่าไม่ทันที่ขวัญข้าวพูดจบ เรียกดาหวันหันมองพ่อเลี้ยงภูธเนศ เสียงเข้มเกือบตะคอกเรียกชื่อภรรยาสมรส และแล้วความซวยก็มาเยือนคนที่สามีหวงมาก เจ้าของบริษัทของสายการบินยักษ์ใหญ่ที่มีชื่อเสียงโด่งดังบังเอิญเห็นภรรยาอยู่กับพ่อเลี้ยงหน้าคมเข้ม คนที่ส่งช่อดอกไม้คิดจะจีบเมียเขาทุกวี่ทุกวัน “ขวัญข้าว! นี่น่ะเหรอธุระด่วนของเธอ แอบนัดกับมันมาใช่ไหม กลับมากับฉันเดี๋ยวนี้เลย” “พี่ไฟคะ มันไม่ใช่แบบที่คิดนะคะ” ขวัญข้าวโบกมือปฏิเสธสามีพัลวัน แต่ถูกพระเพลิงโมโหจัดไม่ฟังคำอธิบายใดๆ ลากตัวภรรยากลับเข้าห้องทำงานต่อ ‘ขอโทษด้วยดาหวันที่ไม่ได้อยู่ดูแลแก’ “เอ่อ...ฉันก็ขอตัวกลับก่อนนะคะ” เหมือนอยู่ตัวคนเดียว ดาหวันก้มหน้าก้มตาเดินหลีกเลี่ยงผู้ชายตรงหน้ายืนขวางประตู ทว่าแข้งขาอ่อนแรงเพราะตื่นตกใจกลัวขาสั่นไม่หาย “เดี๋ยวก่อนสิครับคุณดาหวัน” พ่อเลี้ยงภูธเนศรับร่างบางมีกลิ่นน้ำหอมคล้ายกับคนที่เจอกันในลิฟต์ อีกอย่างเขารู้สึกคุ้นใบหน้าเธอ “...” “ฉันขอดูใบหน้าคุณชัดๆ หน่อย” เมื่อคนใต้ร่างไม่ตอบ เขาจึงถือวิสาสะจับปลายคางมนเชยขึ้นมองใบหน้าหวาน ดาหวันตกใจคิดว่าจะลวนลามรีบผลักตัวพ่อเลี้ยงโรคจิต และตบหน้าเขาเพื่อเอาคืน ถ้ารู้ว่าเขาเป็นคนคนเดียวกันที่ขวัญข้าวแนะนำ เธอไปขอความช่วยเหลือคนอื่นดีกว่า “โอ๊ย! กล้าดียังไงถึงมาตบฉัน นี่เธอคนนั้น?” ดาหวันกลัวว่าเขาจะตามเอาคืนรีบวิ่งจะออกจากประตูห้อง ทว่าพ่อเลี้ยงภูธเนศไวกว่าคว้าตัวเธอเอาไว้ จัดการล็อคห้อง เพราะเขาก็มีเรื่องอยากเคลียร์กับคนหน้าหวานคนนี้เยอะแยะ โดยเฉพาะที่เธอกล่าวหาเขาลวนลาม “ปล่อยฉันนะคุณ ไอ้พ่อเลี้ยงหื่น” “รู้ได้ยังไงว่าฉันเป็นคนหื่น เคยลองความหื่นจากฉันแล้วเหรอ ยัยแม่ตัวดี ดูท่าว่าเธอมีความผิดหลายกระทง โทษฐานทำร้ายร่างกายฉัน” “ก็คุณมาลวนลามฉันก่อน ฉันก็แค่ป้องกันตัว” “ป้องกันตัว? ป้องกันแบบไหน ถ้าหากผมหลบคุณไม่ทันในลิฟต์ ป่านนี้ผมคงคอหักเข้าโรงพยาบาลแทบไม่ทันแล้ว ผู้หญิงอะไรแรงเยอะฉิบหาย” แต่เขาก็ชอบนะ ผู้หญิงคนนี้หน้าหวานจนคนมองสะดุดครั้งแรก เธอไม่เหมือนผู้หญิงคนไหนที่พ่อเลี้ยงภูธเนศเคยเจอ ไม่คิดว่าโลกจะกลม เมื่อเธอรู้จักกับขวัญข้าว สะดวกทางของพ่อเลี้ยงภูธเนศจะปราบพยศว่าที่พี่เลี้ยงลูกเขาคนใหม่ให้อยู่หมัด แค่คิดเลือดลมในกายก็ร้อนวูบวาบไปหมด “ทีนี้คุณปล่อยฉันก่อนได้ไหมคะคุณภูธเนศ” “สัญญามาก่อนว่าจะไม่วิ่งหนีออกจากห้อง ไหนว่ามาหางานทำไง งานวิ่งมาหาคุณแล้ว จะปฏิเสธตอนนี้ก็ไม่ได้แล้วสิ” ตอนนี้ดาหวันคิดใหม่ว่าพ่อเลี้ยงภูธเนศที่ขวัญข้าวว่าใจดีนักหนา มีลูกติด เธอรู้เลยว่าเขาเป็นผู้ชายโคตรกวนประสาทอันดับหนึ่งที่สุดในโลก โคตรโหดเลย!