หลายวันต่อมา
ผมขับรถผ่านรั้วขนาดใหญ่เข้ามาในอาณาเขตที่เป็นพื้นที่ของเฌอเบลล์เป็นครั้งแรกนับตั้งแต่ที่เราคบกัน
รถหลายสิบคันจอดอยู่ภายในลานจอดรถ แอบเห็นว่ามีรถของที่บ้านผมจอดรวมอยู่ตรงนั้น เป็นไปได้ว่าพ่อกับแม่ของผมคงมาถึงแล้ว
คิดว่าเป็นแบบนั้นเพราะก่อนหน้านี้โทรศัพท์ของผมก็มีสายเรียกเข้าเป็นสิบๆ สาย
ไม่รู้ว่าที่ก่อนหน้านี้ไม่กี่วัน พ่อกับแม่ให้คนเอารถมาคืนให้มันเป็นเพราะพวกท่านใจอ่อนกับผมแล้วหรือยัง แต่วันนี้แหละที่ผมจะได้คำตอบไปพร้อมๆ กันเลย!
“มัวทำอะไรอยู่ ทำไมถึงชักช้านักล่ะลูก” เป็นแม่ของผมที่รีบเดินออกมาดูผมเป็นคนแรก
ผมรีบยกมือไหว้ สายตาคู่นั้นที่มองมาบ่งบอกถึงความห่วงใยอย่างชัดเจน!
“รถมันติดน่ะครับ ผมแวะไปซื้อดอกไม้ให้เฌอก่อนมาด้วยน่ะครับ” ผมชูช่อดอกไม้ในมือ
คราวนี้เป็นดอกกล้วยไม้ที่ถูกคัดมาอย่างดีไม่ต่างจากตอนนั้น และดอกไม้ช่อนี้ผมก็ใช้เงินที่ได้มาจากน้ำพักน้ำแรงของผมจ
