ยิ่งวิ่งยิ่งมืด มืดจนเธอเริ่มกลัว เพียงขวัญร้องไห้โฮออกมาเมื่อเธอประจันหน้ากับเสือตัวใหญ่ตรงหน้า
เธอล้มลงก้นจ้ำเบ้า ที่สำคัญเธอเห็นงูตัวใหญ่กำลังเลื่อยมาทางที่เธอนั่งอยู่
“กรี๊ดดดด!!!” เพียงขวัญกรีดร้องสุดเสียง ก่อนที่สติของเธอจะดับวูบลงไป
กรพักตร์ที่ตามหญิงสาวมาตลอดทาง เข้ามาอุ้มร่างของเธอขึ้น ก่อนที่เจ้าพยัคฆ์เสือที่เขาเลี้ยงเอาไว้มันจะวิ่งเข้ามาคลอเคลียกับเขา รวมถึงเจ้างูตัวใหญ่ที่เขาช่วยชีวิตมันเอาไว้และนำมันมาเลี้ยงเอาไว้นานหลายปีแล้ว มันเชื่องกับเขาทั้งสองตัวเพราะเขาเลี้ยงมันมาแต่เล็กแต่น้อย
“ช่วยด้วย ช่วยด้วย เสือ! งู!” หญิงสาวร้องอย่างตกใจ ทะลึ่งพรวดขึ้นจากเตียงด้วยเหงื่อโซมกาย
“ตื่นแล้วเหรอคุณ หิวหรือยัง” น้ำเสียงคุ้นเคยของเขาทำให้เธอดีใจ ลืมตัวโผเข้ากอดเขาแนบอก ก่อนจะร้องไห้ออกมา
“ฉันเจอเสือ เจองู น่ากลัวมาก มันกำลังจะกินฉัน งูก็กำลังจะฉกฉัน นี่ฉันตายหรือยัง หรือยังมีชีวิต
