“ตายแล้วหัวโนเลย แม่ขอโทษ มาจ้ะเดี๋ยวแม่ทายาให้” นางรีบจับมือพาลูกชายไปนั่งก่อนจะทายาให้อย่างเบามือ
“คุณแม่เป็นอะไรครับ โมโหอะไร” คชากรเอ่ยถามมารดาอย่างห่วงใยระคนสงสัย
“ไอ้กรพักตร์มันกำลังจะกลับมา”
“ใครบอกคุณแม่เหรอครับ”
“คุณกันต์ยังไงล่ะ หายไปตั้งนาน อยู่ ๆ ก็โผล่มา”
“เรื่องนี้เหรอครับที่ทำให้คุณแม่ต้องหงุดหงิดใจแบบนี้”
“หรือลูกไม่กลัว”
“ทำไมผมต้องกลัวด้วยครับ คุณลุงเอ็นดูผมจะตายไป”
“ถึงเอ็นดูก็ไม่ใช่ลูก ทะเลาะกันให้ตายนั่นก็คือลูก สายเลือดเดียวกัน ตัดยังไงก็ตัดไม่ขาดหรอก”
“ก็ทำให้เกลียดกันอีกสักรอบสิครับ คุณแม่ถนัดไม่ใช่เหรอครับ” คชากรพูดอย่างไม่กลัวเกรง เขารู้นิสัยกรพักตร์ดีว่าอีกฝ่ายขี้โมโห แค่ยั่วหน่อยก็คงจะตบะแตกทะเลาะกับกลกันต์อีก กลกันต์เองก็ไม่ชอบให้ใครมามีอำนาจกว่าตน ทะเลาะกันรอบนี้น่าจะตัดขาดกันจนตาย เพราะกลกันต์เองก็คงอยู่บนโลกใบนี้อีกไม่นาน
“ลูกชายของแม่นี่ฉลาดหลักแ
