หลายเดือนต่อมา_
"วันนี้ปะป๊าจะพาลูกเล่นซนอะไรอีกคะเนี้ย" ยามที่เอิงเอยเดินลงบันไดบ้านมาจากชั้นบน กลับพบว่ามีบ้านบอลขนาดย่อมอยู่ตรงห้องโถง สามีนั่งเล่นอยู่ข้างในนั้นพร้อมกับลูกชายทั้งสองครึกครื้น
"มะม๊า~" ทิวเขาในวัยเกือบสามขวบ พยามควักมือเรียกมารดา ทั้งที่ตัวเองถูกน้องชายวัยขวบกว่าโยนลูกบอลใส่
"พี่ทิวเขาจมกองลูกบอลแล้ว" พอลรีบช่วยลูกคนโต ทั้งที่ตัวเองก็หลุดหัวเราะเสียงดัง
"ชอบแกล้งพี่จังเลยล่ะภูผา มันน่าหมั่นเขี้ยวไหม" เธอรีบมุดเข้าไปในบ้านบอลจำลอง ไปจับตัวลูกชายคนเล็กรั้งไว้ ส่วนสามีก็ช่วยอุ้มทิวเขานั่งตักแทน
"ปล่อยน้องครับ" ผู้เป็นพี่ชายบอกห้าม ตอนเห็นว่าภูผาพยามดิ้นให้หลุดจากอ้อมแขน
"เอ้า...มะม๊าจะช่วยให้ทิวเขาได้เล่นสนุกไม่ดีหรอครับ" เอิงเอยหลุดหัวเราะ ในความเสียสละและรักน้องของทิวเขา
"น้องไม่รู้เรื่อง" เด็กชายวัยสามขวบรีบเงยหน้ามองบิดา
"ครับ น้องไม่รู้เรื่อง อย่างนี้ป๊า
