ปั้ง! ปั้ง! ปั้ง! ตามด้วยเสียงลั่นไกอีกหลายนัด จากมุมมืดที่ลูกน้องของพอลซ่อนตัวอยู่ ทำให้อาวุธในมือคนชุดดำร่วงหล่นกราว
"มึงเลิกยุ่งกับเมียกูซะ ก่อนที่นัดต่อไปจะเป็นกูยิงมึงเอง!" พอลบอกเสียงจริงจัง ยังเกร็งมือหนาตรงด้ามจับอาวุธ เพราะอารมณ์โทสะที่ถูกปั่นหัวมานาน หลอกให้เขาหลงทำร้ายใจคนรักซ้ำแล้วซ้ำเล่า
"ได้! ในเมื่อเอยไม่ได้เลือกพี่ พี่จะหยุดทุกอย่างเอง" อชิเดินถอยหลังอย่างยอมแพ้
"อย่าก้าวมานะ ฉันอยากกลับบ้านแล้ว" เอิงเอยบอกเสียงสั่น เธอรับไม่ได้จริงๆ กับเรื่องราวสารพัด เกินที่ลูกผู้หญิงคนนึงจะเผชิญหน้าสู้ได้
"เราไม่ได้จะทำไรเอยเลยนะ เรามาคุยกันดีๆ ได้ไหมเอย" พอลบอกเสียงอ่อน รีบโยนกระบอกอาวุธส่งให้ลูกน้องคนสนิท ท่าทีของเอิงเอยมันทำให้เขากังวล กลัวความคิดของเธอเหลือเกิน
"ฉันจะทำตามที่เธอบอกนะ" ชนัตถ์บอก ยังไงเขาก็ยังเข้าข้างเพื่อนสาวเพราะรู้สึกสงสารเธอจับใจ แล้วรู้ว่าเพื่อนชายทำอะไร
