Chapter 2
1711 Words
Chapter 2
Deep Hug
After waking up in my bed, nagdadalawang isip akong lumabas sa cabin. I want to just stay here at ipapadala na lamang ang pagkain ko for breakfast but the receptionist declined my request. Hindi raw sila pwede ngayon because of some reason.
Wala akong ibang choice kung hindi ang pumunta sa canteen. Ewan ko ba kung bakit nag-aalinlangan akong lumabas gayong ilang metro lang naman ang layo ng canteen mula sa cabin ko.
I might be tired. Hmmm?
Fuck! What's wrong with you Joey?
Hindi ka dapat nagpapaepekto sa nangyari kagabi. Lasing kaya malaki ang tsansang nakalimutan niya iyon. Maybe he's not in his mind while doing that. So it didn't mean to him. Wala siyang pakealam doon. Wala siya sa sarili. Hindi niya iyon naaalala kaya wala kang dapat na ipag-alala. You don't need to be bothered.
I quickly take my step towards the canteen. Hindi na ako lumingon pa sa cabin niya. Hindi pa ako handang harapin siyang muli lalo na't hindi pa tuluyang naialis sa isipan ko ang pagmumukha niya.
That kiss. His lips, his caresses. f**k! Forget it Joey!
I ate my breakfast as fast as I can. Ayaw kong maabutan niya ako rito. Mahihimatay na ata ako sa kahihiyan kapag nangyari iyon.
Limang minuto ko lang atang kinain ang umagahan ko at bumalik na kaagad ako sa cabin. I didn't imagine how I ate those foods quicky. Usually ay sosobra sa kalahating oras ako matapos na kumain.
Liliko na sana ako patungong cabin nang maramdaman ang pagkakahawak sa aking balikat. Halos lilipad na ang kaluluwa ko dahil doon.
Damn it!
Dahan dahan akong humarap. Sa daming pwedeng dumapo ang tingin ko'y sa labi pa niya ito napunta. Muli nanamang nanumbalik ang nangyari kagabi.
His lips turned more red. Klarong klaro ang hugis nito at halatang kakadila lang niya nito gayong mamasamasa pa ang buong kurba. The way he suck my lips suddenly flashed in my mind. f**k!
"He-hey!" I greeted awkwardly.
Itinaas ko ang tingin sa mukha niya. Now, I see his brown eyes, his thick eyebrows and his curve eyelashes. Mas naging misteryoso pa siyang tingnan lalo na't seryoso ang mukha niya.
Ano bang ginagawa niya? Mas lalo lang akong nababaliw e!
Hindi man lang siya ngumiti o nagsalita manlang. He just keep on staring me na parang pinag-aralan ang bawat anggulo ng mukha ko. Na para bang inaakit niya ako!
"Hmmm, I have to go..." hahakbang na sana ako nang mas hinigpitan niya ang pagkakahawak sa aking balikat.
Fuck! Ano bang kailangan niya?
"Wait. Uhmm, sorry about last night-" he smiled awkwardly. May kung anong namumuo sa boses niyang iyon.
Shit, naalala nga talaga niya ang nangyari kagabi. Hindi ko magawang igalaw ang buo kong katawan nang marinig iyon. What should I say? Na okay lang? Na wala lang 'yon?
"Well, Gab nga pala," he offer his hand to me. Napatingin ako rito. The moment he caress me last night suddenly flashed in my mind.
Ewan ko ba kung bakit sa bawat galaw niya ay may nabubuo sa isipan ko.
"Joey," tinaggap ko ang kamay niya. I smiled back.
Ramdam na ramdam ko ang magaspang at mainit niyang kamay. Ilang segundo rin bago niya ito binitawan. Ang ugat dito'y kitang kita nang ito'y kanyang igalaw.
"Si-sige."
Tuluyan ko na siyang iniwan sa hallway. I can imagine him looking at me as I disapearing from his vision. Hindi ko tuloy maiwasang mailang.
I should forget that thing. Parang wala lang naman iyon sa kanya. Parang ako lang naman itong nababalisa.
I told you Joey, he didn't mean it kaya dapat tumigil kana sa kabaliwan mo.
Ilang minuto rin akong nakatulala sa loob ng kwarto hanggang sa mapagpasyahan kong tumungo sa tabing dagat.
Kahapon pa akong atat na atat na maligo doon. He ruined my moment yesterday and I want to continue it today.
I shouldn't get affected against that man. Nandito ako para magrelax, not to be bothered by a man or anything. Dapat maramdaman kong nageenjoy ako. Dapat maramdaman kong malaya ako. Taliwas sa mga kaguluhan sa siyudad, sa ingay at sa mabahong usok.
I should enjoy everything here, in this island. I shouldn't be distracted from everything.
Wearing my short and sleeveless shirt, marahan akong naglalakad sa tabing dagat. Pinilit kong maging komportable at isinantabi na muna ang bumabagabag sa isipan ko.
The sea looks so cold lalo na't malamig ang bugso ng hangin. Well, it's always cold here. Kahit anong init ng panahon ata ay hindi mawawala ang lamig sa dagat. It will remain fresh and relaxing.
Marahan kong tinahak ang mamasamasang buhangin. Naabot pa ang paa ko sa malalamig na alon ng dagat.
The sun became more pointy as time passes by. Hindi ako nagsawang tingnan at pagmasdan ang malawak na dagat, ang mga ibon na malayang lumilipad at ang mga ulap sa kalangitan.
This place is quite amazing than those pictures I've seen in the page. Iba nga talaga kapag nasa totoong buhay na. Everything change in reality.
"Hey!" A lively voice im my back made me attentive. Napalingon kaagad ako doon.
A man with his sleeveles shirt and a thin short suddenly appear in my vision. He's smiling as he slowly taking more steps towards me. Kapansin pansin ang mabalahibo niyang paa at ang matikas niyang balakang na kahit anong bagay ay kaya niyang buhatin.
Damn it. Nandito nanaman 'to.
Umupo siya sa tabi ko na hindi manlang hiningi ang aking permiso. Nakatingin siya sa kung saan nakatuon ang mga mata ko ngayon.
"Kanina kapa rito?" he asked as if we're that close.
"Matagal tagal narin," I answered calmly.
Ngayong nandito nanaman siya ay malaki ang tsansang guguluhin nanamam niya ang matahimik kong sandali. f**k! Kailan ba niya ako lulubayan?
"Hindi ka maliligo?" masigla niyang tugon. Kaagad itong tumayo na siyang nagpapakaba sa'kin.
My heart beats more faster as he quickly remove his shirt. Mainit ang araw pero mas naging mainit pa iyon nang makita ang imahe sa aking harapan. He put more heat in my vision.
The muscles in his abdomen reveals. Kasing tigas iyon ng kahoy kong titigan na kahit sinumang babae ay nanaisin iyon.
Damn it! Ano ba itong ginagawa niya? Sinasadya ba niya ito?
"Tara?" napawi ang tingin ko sa katawan niya nang iabot niya ang kanyang kamay sa'kin.
"Sa-saan?" utal na sagot ko. I always like this. Hibang at hindi mapakali kapag kaharap siya.
Sino ba kasing hindi mabalisa lalo na't gumagawa siya ng mga bagay na gumagambala sa aking utak. Mga bagay na nagpapahina sa mga babae.
He always be a girl's weakness.
"Sa dagat. Hindi mo mararanasan ang totoong ganda ng beach if you're just sitting here all day." wika niya.
Nagdadalawang isip akong tanggapin ang alok niya lalo na sa postura niya ngayon. At isa pa, hindi rin ako marunong lumangoy.
"I can't swim.l." dahilan ko pa. Siguro naman ay tantanan na niya ako?
"Don't worry, We won't go deeper." he said with grin in his lips.
Damn it! Hindi talaga ako makakalusot sa lalaking ito. He always find ways to get me.
I grabbed his hand. Wala akong magawa kung hindi ang magpahila sa kanya.
Hinayaan kong mabasa ang mga paa ko sa tubig. Ilang hakbang pa hanggang sa umabot na hanggang sa balikat ko ang tubig. Nakakatigil hininga ang lamig ng dagat pero parang wala lang iyon sa kanya.
"Sigurado ka ba talagang hindi ka marunong lumangoy?" pagsusuri pa niya. Hilaw akong ngumiti bilang sagot.
Hindi ko nalang namalayang hanggang dibdib na ang tubig. I want to let go his hand and go back to the skin-deep one pero mahigpit itong nakatigga sa kamay niya.
"Wait wait wait. Uhmmm, I think I can't go with you," medyo napapaos kong sambit. Siguro dahil sa lamig ng tubig na may halong takot. Takot na baka malunod.
"Trust me," mas hinigpitan pa niya ang pagkakahawak sa aking kamay.
How can I trust him? How can I trust a stranger?
Inilagay niya ang dalawang kamay ko sa likuran niya. I'm a bit shock when he did that pero nawala rin iyon nang halos hindi na maabutan ng paa ko ang buhangin sa dagat. It is so really really deep.
Suddenly, dahil narin siguro sa takot ay napahawak ako sa tiyan niya. I hugged it as tight as I can. Wala na akong pakealam basta ang mahalaga, hindi ako malunod nang tuluyan. Sa kanya na nakataya ang buhay ko ngayon. Nakabase na sa kanya ang hininga ko. If he get sink, then I'll sink too.
Fuck! Really,Joey?!
Paano niya naitali ang sarili ko?
Kahit sa matinding kabang bumabalot sa'kin ay hindi parin mawala sa isip ko ang kung ano man ang hawak hawak ko ngayon. I can feel his masculine abdomen in my hands. Ang mabalahibo niyang puson na siyang nagpapadumi ng isip ko. It made disappear the hesitant I felt earlier.
"Get ready, we'll dive..." he warned me.
"wai..." I am about to scream pero wala akong magawa kung hindi ang huminga nang malalim. Humugot ako ng hininga bago kami tuluyang lumubog sa tubig.
While hugging in his back, I enjoyed watching the corals under the see. Hindi ko inakalang mas maganda pa pala ang beach na ito kapag nakita mo ang buhay sa ilalim. I wasn't expecting this thing. Ang akala ko'y hanggang sa tabing dagat lang ako, pero heto ako ngayon.
Ilang sandali pa't pumaibabaw kami upang kumuha ng hangin at muling sumisid.
Nagmistulang salbabida ko siya. I kept on hugging him as we enjoying the view underwater. He made me more amaze and realize how really beautiful the island is.
Ilang beses pa kaming ahon-sisid sa dagat at habang tumatagal ang sandaling iyon, tuluyan nang nagbago ang paningin ko sa lalaking yakap yakap ko.
- Writer
