“ยัง…มันยังไม่จบง่าย ๆ หรอก ภานุ”
เสียงของเสี่ยแก่เดชาพูดขึ้นอย่างท้าทาย
“ทิ้งปืน ทิ้งปืนให้หมดทุกคน ตอนนี้ตำรวจล้อมไว้หมดแล้ว” ผู้หมวดสาวพูดเสียงดังชัดเจน
ลูกน้องของเสี่ยเดชาทุกคนจึงรีบทิ้งปืนลงกับพื้น อย่างลนลาน ก่อนจะยอมจำนนแต่โดยดี ยกเว้นแต่ไอ้เสี่ยเดชาที่ยังคงถือปืนเอาไว้แน่น
“โตเป็นสาวสวยขนาดนี้เลยเหรอ แหม…เป็นถึงผู้หมวดซะด้วย นี่ถ้าพ่อของเธอยังมีชีวิตอยู่ เขาคงจะภูมิใจไม่น้อยเลยนะ เลือดพ่อมันข้นจริง ๆ”
เสี่ยเดชาพูด ด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน ขณะกำลังมองหน้าผู้หมวดสาว
“คุณ คุณรู้จักพ่อฉันด้วยเหรอ” หญิงสาวรีบถาม
“ทำไมจะไม่รู้จักหละแม่สาวน้อย ก็ฉันนี่แหละ ที่เป็นคนส่งพ่อเธอให้ไปเฝ้ายมบาลเอง ฮ่า ๆ ๆ มันอยากมาขวางทางฉันเอง ช่วยไม่ได้” เสี่ยวัยดึกบอกเรื่องราวทุกอย่างกับเธอ
“ห๊า!...แก แกนี่เองที่เป็นคนฆ่าพ่อของฉัน ฉันจะฆ่าแก” ผู้หมวดสาวยกปืนขึ้นก่อนจะเล็งไปยังเสี่ยเดชา แต่ก็ช้าเกินไป
เ
