เ(ฉ)พาะช่างขังรัก (MDL STORY)
EPISODE31
[นั่งเล่นก่อนเดี๋ยวคิด]
ติ๊ง!
ฉันเดินออกจากลิฟต์ชั้นที่สาม ก่อนจะเดินสำรวจจนทั่วทุกชั้นวางหนังสือ แต่ก็ไม่พบแม้แต่เงาของพี่ภารัณในนี้ ที่หอค้นคว้าคอมพิวเตอร์ทั้งสองชั้นไม่มี ชั้นสามก็ยังไม่เจอ เขาเดินขึ้นบันไดไปไหนกันนะ ถ้าจะไปชั้นสี่หรือห้า ขึ้นลิฟต์ไปไม่สะดวกกว่าเหรอ
“ขอโทษนะ เราขอถามหน่อยสิ นายเห็นผู้ชายที่ทำผมสีเทาขึ้นมาที่นี่บ้างไหม” ฉันถามกับเจ้าหน้าที่เวรของหอสมุด ซึ่งน่าจะอยู่ปี 1 เหมือนกัน เพราะเขาใส่เนกไทอยู่
“ไม่นะ มีแต่พี่ปี 3 ที่เพิ่งเอาหนังสือมาคืน ตอนนี้ชั้นนี้คงไม่มีใครแล้วล่ะ” เขาตอบมา
“อ่อ! ขอบใจนะ” ฉันบอกขอบคุณเขา ก่อนจะเดินขึ้นบันไดไปที่ชั้นสี่ เพราะห่างกันแค่ชั้นเดียว
ให้ตายเถอะ! เพื่อเสื้อตัวเดียว ฉันต้องพยายามขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย
แม้จะคิดอย่างนั้น แต่ตอนนี้ฉันก็เดินขึ้นมาถึงชั้นสี่แล้ว ทว่าชั้นนี้ด้านหน้ากลับมีป้ายเตื
