๑.๑๓
ก่อนถึงวันศุกร์จะไปสถานสงเคราะห์เลี้ยงเด็กอ่อนพญาไท แม่และผมไปห้างสรรพสินค้าเพื่อซื้อของบริจาคกัน ผมเตรียมเงินออมไปสองพันบาท ปรากฏว่าไม่พอ จึงต้องขอยืมแม่อีกหนึ่งพัน แต่เสียเงินครั้งนี้กลับสร้างความสุขแก่ผมเหลือล้น เมื่อเทียบกับภาพในฝันเห็นตัวเองว้าเหว่ล่องลอยหาแม่ ผ่านโรงพยาบาลที่มีเด็กเกิดใหม่ทุกนาที
มูลนิธิสงเคราะห์เด็กอ่อนพญาไท ก่อตั้งเมื่อวันที่ 13 มกราคม 2529 มีหน้าที่อุปการะเลี้ยงดูเด็กที่ถูกทอดทิ้ง ขาดผู้อุปการะหรือมาจากครอบครัวยากจน มีอายุตั้งแต่แรกเกิดถึงเจ็ดขวบ
ป้าเสาวลักษณ์ยืมรถลุงปรีชามากับชาช่า พวกเขาไปรับปนัดดาก่อนมารับแม่และผม พวกเราใช้เวลาเพียงยี่สิบนาทีก็ถึงมูลนิธิสงเคราะห์เด็กอ่อนพญาไท ขณะนั้นไม่ปรากฏผู้คนมากนักมาบริจาค
แม่เป็นคนไปแจ้งความจำนงบริจาคเงินและสิ่งของ เสร็จแล้วก้าวนำพวกเราไปยังห้องเด็กวัยเดินเตาะแตะถึงวัยสามขวบ
พลันที่ก้าวเข้าภายในห้อง เด็กหลายคนเด
