๒.๑๒
ลุงแม้นไม่ได้ไปทำงานกว่าสองเดือนแล้ว เพราะสุขภาพน้องแก้วตาย่ำแย่มาก จำต้องให้หยุดเรียนโดยไม่มีกำหนด แรก ๆ ก็พาไปหาหมอ แต่หมอรักษาและให้ยาตามอาการ สู้ยาต้มสมุนไพรของลุงแม้นที่อาการหยุดชะงักได้ดีกว่า จึงเลิกไปหาหมอแต่นั้น
วันนี้ผมไปเยี่ยมน้องแก้วตาเช่นเคย ต้องแปลกใจที่เห็นข้าวของพร้อมย้ายกองอยู่
“ลุงจะย้ายบ้านเหรอครับ” ผมถามด้วยความสงสัย
“ถ้าเดือนหน้าไม่มีเงินจ่ายค่าเช่า ก็ต้องเตรียมย้ายเผื่อถูกไล่น่ะ”
“แล้วจะย้ายไปอยู่ไหนกันอ่ะ” ผมถามด้วยรู้สึกสลดใจอย่างไรไม่รู้
ลุงแม้นตอบกลับเนือย ๆ “ก็ต้องอาศัยวัดซุกหัวนอนก่อนแหละ”
“ลุงต้องจ่ายค่าเช่าเดือนละเท่าไหร่อ่ะ” ผมเปลี่ยนเรื่องถาม
“สี่ร้อย”
ผมหยุดคิดชั่วครู่ก่อนพูด “สิ้นเดือนนี้ผมมีเงินเหลือพอจ่ายให้ลุงก่อนได้นะครับ” ใจคิดอาจต้องงดเงินบริจาคเดือนละสองร้อยบาทแก่เด็กบ้านทานตะวันก่อนสักระยะ
ลุงแม้นหลับตาก่อนตอบพร้อมรอยยิ้มเศร้า ๆ “อย
