เมื่อรถของรามัญขับเข้ามาในบริเวณบ้านหลังใหญ่สีขาวริณเรณูก็รู้สึกถึงความแตกต่างได้อย่างชัดเจน บ้านหลังนี้มันต่างจากบ้านที่เธออาศัยมาตั้งแต่เกิดราวฟ้ากับเหว บริเวณบ้านดูกว้างขวางมีสนามหญ้าหน้าบ้าน
“บ้านคุณพ่อหลังใหญ่มากเลยนะคะอาราม มันต่างกับบ้านที่หนูเคยอยู่กับแม่มาก หนูคงไม่เหมาะกับที่นี่”
“หนูต้องลองเข้าไปอยู่ก่อนถึงจะรู้ว่าเหมาะไหม เรารีบลงรถกันเถอะพ่อหนูมารอแล้ว”
ริณเรณูลงจากรถด้วยความตื่นเต้นนี่เป็นครั้งแรกที่เธอจะได้เจอกับครอบครัวของบิดา แต่ก่อนหน้านี้รามัญก็เล่าให้เธอฟังแล้วว่าบ้านหลังนี้มีใครอยู่บ้าง
“มาแล้วเหรอลูกเดินทางเหนื่อยไหม”
“สวัสดีค่ะคุณพ่อ เดินทางไม่เหนื่อยเลยค่ะ”
“เข้ามาข้างในก่อนนะคุณย่ากับทุกคนรออยู่”
“ค่ะ”
“ผมกลับก่อนนะครับคุณใหญ่” รามัญอยากให้ริณเรณูอยู่กับครอบครัวตามลำพังเขาจึงรีบขอตัวกลับ
“ไม่อยู่ทานข้าวด้วยกันเหรอ”
“ไม่ดีกว่าครับคุณใหญ่ อากลับก่อนนะ มีอะไ
