“ตอนนี้หนูอยู่ตรงหน้าอารามแล้วทำไมอารามไม่คว้าขอโอกาสนั้นไว้ล่ะคะ หนูรักและอารามก็ต้องการหนูทำไมเราจะต้องทำห้ามความต้องการของตัวเองด้วย”
“เพราะหนูไม่ใช่คนธรรมดาไงล่ะ หนูเป็นหลานของคุณย่านารี”
“อารามพูดเรื่องนี้อีกแล้ว หนูกลับไปแก้ไขชาติกำเนิดของตัวเองไม่ได้หรอกนะคะ ทำไมเราไม่ทำตามหัวใจของเราล่ะ ลองคบกันดูถ้าหากคบกันเป็นแฟนแล้วมันเข้ากันไม่ได้ไปด้วยกันไม่ได้ถึงตอนนั้นเราก็อาจจะเลิกกันหนูจะไม่เสียใจเลย ถ้าได้ทำตามความรู้สึกของตัวเอง”
“อาไม่อยากให้หนูต้องเสียใจทีหลัง”
“หนูจะไม่เสียใจเลย” หญิงสาวยังคงยืนยันคำเดิมเธอรักผู้ชายคนนี้มากจนยอมเขาได้ทุกอย่าง
เมื่อได้พูดความรู้สึกของตัวเองที่เก็บมาหลายปีก่อนให้กับริณเรณูฟังแล้วรามัญก็รู้สึกโล่งใจเป็นอย่างมาก อ้อมแขนที่เขากอดเอวคอดเล็กนั้นเริ่มกระชับขึ้น
เขาก้มมองไปในดวงตากลมโตของหญิงสาวซึ่งตอนนี้มันเต็มไปด้วยความรักที่มีให้เขาอย่างจริงใจ รามัญเอ
