อลินญายืนนิ่งเนื้อตัวเริ่มสั่นเทาเล็กน้อยไปด้วยความตื่นกลัวในท่าทีของชายหนุ่มที่นั่งอยู่
"เดินมาสิ" ปากหนาขยับบอกอีกครั้ง ทำเอาเจ้าของใบหน้าจิ้มลิ้มยิ่งคิดไม่ตกอยู่ภายในใจ หากเธอเดินเข้าไป ก็ไม่ต่างจากกวางน้อยกำลังเข้าไปในถ้ำเสือ ทว่า...
"รีบเดินมา ก่อนฉันเปลี่ยนใจ" เสียงทุ้มนิ่งบอก โดยทันทีที่ได้ยิน อลินญาก็ตัดสินใจค่อย ๆ เดินตรงเข้าไปหารองประธานหนุ่ม
หมับ!
เสียงมือแกร่งจัดการกระชากร่างกวางน้อยเข้าหาตัวทันทีด้วยแววตากระหายเหยื่อไม่ปกปิด ใบหน้าหล่อโน้มเข้าไปซุกไซ้ยังซอกคอขาวเนียนด้วยความดุเดือด
"ดะ...เดี๋ยวค่ะ" อลินญาที่ได้สติรีบยกมือขึ้นดันแผงอกแกร่ง เพทายที่รับรู้ได้ถึงแรงต้านจากอีกคนก็ผละใบหน้าออกใช้สายตาคมจ้องมองไปยังร่างเล็กนิ่ง
"วะ...วันอื่นได้ไหมคะ" เรียวปากเล็กพึมพำถามด้วยน้ำเสียงมีความอ้อนวอนอยู่
"ทำไม ก็หายดีแล้วไม่ใช่เหรอ" ชายวัยใกล้สามสิบถาม
"หะ...หายดีแล้วค่ะ แต่ว่าพรุ
