@มูลนิธิ
"เฮ้อ..." เสียงร่างเล็กพ่นลมหายใจออกมาขณะที่กำลังนั่งมองไปยังบริเวณตรงหน้าตัวเองที่ยังคงมีแต่เพียงความว่างเปล่า
"อลินญา ทำไมยังมานั่งอยู่อีก" ดวงจิตที่เดินเข้ามาเห็นเอ่ยถามหญิงสาว
"..." เจ้าของใบหน้าจิ้มลิ้มก็เงียบไม่ตอบเอาแต่เบะปากออกมามองตรงไปข้างหน้าตัวเอง
"ยังรอคุณเพทายอยู่อีกเหรอ"
"ค่ะ"
"นี่มันจะสี่ทุ่มแล้ว คุณเขาคงไม่กลับแล้วละ" คนดูแลมูลนิธิบอก ทำให้อลินญายิ่งแสดงสีหน้าหงอยลงอย่างชัดเจน เธอรอคำตอบจากร่างสูงมาสองวันได้แล้ว
"เข้าห้องพักได้แล้วอลินญา" หญิงวัยกลางคนยังคงเอ่ย
"อลินขอรออีกหน่อยนะคะ" เรียวปากเล็กตอบกลับ
"เข้าห้องเถอะ คุณเขา..." ยังไม่ทันที่ดวงจิตจะพูดจบ แสงสว่างจากไฟหน้ารถหรูที่ถูกขับเข้ามาภายในก็สาดใส่เข้ามายังสองคนที่คุยกันอยู่
"คุณเพทาย" อลินญาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงดีใจกับรถคันคุ้นเคยที่ขับเข้ามาจอดที่บริเวณด้านหน้าตึก ขณะที่ดวงจิตก็ได้แต่ยืนงุนงงไปกับก
