"หนูอลิน" เสียงน้อยเดินเข้ามาเอ่ยเรียกอลินญาที่กำลังเดินอยู่ขึ้น ทำให้เจ้าของใบหน้าจิ้มลิ้มขานรับรีบเดินตรงไปหาแม่บ้านหญิงวัยกลางคน
"ว่าไงคะป้าน้อย"
"คุณเพทายเรียกน่ะลูก"
"คะ?"
"คุณเพทายเรียกให้เอากุญแจห้องทำงานคุณเขาไปคืน" ทันทีที่น้อยพูดจบ อลินญาก็รู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นมาภายในใจทันที ภาพวันที่เธอดีใจกับการได้เป็นหนึ่งในคนพิเศษที่สามารถถือกุญแจห้องทำงานของรองประธานหนุ่มในวันนั้นยังคงฉายเข้ามา
"หนูอลิน"
"อะ...อ้อ ได้ค่ะป้า ให้อลินฝากป้าน้อยไปเลยใช่ไหมคะ" เรียวปากเล็กถามขณะที่กำลังก้มลงหยิบกุญแจที่มักจะพกติดตัวไว้อยู่ตลอด
"ไม่ลูก หนูเอาไปให้คุณเขาเองเลย"
"ค...คะ?" ดวงตากลมสวยเงยหน้าขึ้นมองหญิงวัยกลางคนสีหน้างุนงง
"คุณเขาให้หนูเป็นคนเอาไปให้"
"ให้อลินเอาไปให้เองเหรอคะ"
"จ้ะ" หลังจากที่แม่บ้านวัยกลางคนเอ่ยจบ ร่างบางก็เอาแต่ยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น
"งั้นเดี๋ยวป้าไปก่อนนะจ๊ะ อย่าลืมเอาไปให้
