หลังจากที่นะโมขึ้นรถประจำทางออกไป อลินญาตัดสินใจหมุนตัวเดินกลับเข้าไปภายในมูลนิธิ ทว่าขณะที่สองขาเรียวกำลังเดินอยู่นั้น เสียงรถหรูคันคุ้นเคยของใครบางคนก็ขับเข้ามาพอดี ทำให้เจ้าของใบหน้าจิ้มลิ้มชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะพยายามข่มความเจ็บบริเวณเข่าที่ล้มเดินผ่านร่างสูงที่กำลังลงจากรถไป
"เดี๋ยว" เสียงทุ้มของคนที่เดินลงมาจากรถเอ่ยเรียกหญิงสาวขึ้น ทำเอาอลินญาเผลอลอบถอนหายใจออกมาด้วยความไม่อยากที่จะเผชิญหน้ากับรองประธานหนุ่ม ทว่าสุดท้ายแล้ว เธอก็ไม่อาจที่จะเมินเฉยต่อเสียงเรียกของอีกคนได้
"ค่ะ" ร่างบางหันไปขานตอบรับ
"ขาเป็นอะไร" เพทายมองหน้าถามคนตัวเล็ก อลินญาที่ได้ยินแบบนั้นก็นิ่งไปชั่วครู่ ก่อนจะแสดงท่าทีเป็นปกติออกมา
"กะ...ก็ไม่ได้เป็นอะไรนี่คะ"
"โกหก" ปากหนาสวนกลับทันควัน ทำเอาร่างบางเม้มปากแน่น
"ก็เห็นอยู่ว่าเดินแปลก ๆ" พูดจบ รองประธานหนุ่มก็ค่อย ๆ นั่งยองลงหมายจะเอื้อมมือเข้าไปถลกกระโปรงพ
