สองวันต่อมา...
"ฟู่ว! ในที่สุด...!" เสียงแอปเปิ้ลถอนหายใจพร้อมกับเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงรู้สึกโล่งอกเป็นอย่างมากหลังจากที่เราสองคนเดินออกมาจากห้องสอบวิชาสุดท้ายของเทอม โดยเดินออกมาได้ไม่นานก็เจอเข้ากับเฟรมที่ยืนอยู่กับนะโม
"ดีใจน้อย ๆ หน่อย เสียงเธอดังมาถึงนี่เลย" เฟรมส่ายหน้าพูดขึ้น ขณะที่นะโมก็หัวเราะยิ้มออกมาเช่นกัน ซึ่งความสัมพันธ์ของฉันกับนะโมก็ยังคงเหมือนเดิม โชคดีมาก ๆ ที่นะโมไม่เคยมีท่าทีอะไรให้เราสองคนต้องรู้สึกอึดอัดใจต่อกันเลย หรืออาจจะเป็นเพราะเราสองคนเลือกที่จะพูดคุยกันตั้งแต่แรก มันก็เหมือนการตัดไฟตั้งแต่ต้นลมทำให้ทุกอย่างไม่ได้เลยเถิดไปไกล
"ก็คนมันดีใจนี่ ว่าแต่...เราจะไปฉลองไหนกันดี" แอปเปิ้ลถามขึ้น ทำให้ฉันที่ได้ยินชะงักไป
"เอ่อ วันนี้เราขอตัวนะ พอดี...เรามีนัดแล้วน่ะ" ฉันยิ้มบอกแอปเปิ้ลออกไป แอปเปิ้ลเองก็ไม่ได้ว่าอะไร
"อ้าวเหรอ งั้นไม่เป็นไร ไว้เราค่อยนัดเจอกันนอกรอ
