#วันต่อมา
ฉันค่อยๆตื่นลืมตาขึ้นมาด้วยสภาพที่ปวดระบมไปทั้งตัวก่อนจะขยับตัวลุกขึ้นและกวาดสายตามองไปยังรอบๆห้องนอนของพี่แบล็กก็ไม่เห็นใคร
"ตายแล้วสิบโมง!!! ฉันสายแล้ว โอ๊ย!!!"
ฉันรีบขยับตัวลุกขึ้นยืนอย่างลืมตัวเพราะวันนี้มีการเข้ารับน้องห้ามขาดด้วยแต่ไม่ทันจะก้าวขาฉันก็ทรุดลงไปกองที่พื้นด้วยความเจ็บปวดแบบหน่วงน้องสาว ก่อนจะได้ยินเสียงวิ่งจากด้านนอกพร้อมกับประตูที่เปิดกว้าง
" ลูกหว้า!!ล้มเหรอ"แบล็กที่ได้ยินเสียงดังโครมครามมาจากภายในห้องนอนเขาจึงรีบวิ่งเข้ามาดูด้วยความตกใจ
" อือ หนูขาสั่นแล้ว มันเจ็บแปลบๆอ่ะ " ฉันพูดตอบในมือกำผ้าห่มที่คลุมร่างเปลือยเปล่าของฉันไว้แน่นด้วยความเขินอาย
" ทำไมไม่เรียกพี่ล่ะ จะอาบน้ำใช่ไหม เดี๋ยวพี่พาไปแล้วจะได้มากินข้าวกินยา"
แบล็ก พูดก่อนจะช้อนตัวลูกหว้าอุ้มขึ้นที่มีผ้าห่มคลุมตัวเดินไปยังห้องน้ำที่อยู่ไม่ไกล ก่อนจะค่อยๆวางน้องนั่งลงบนชักโครก อย่างแผ่ว แ
