ตกดึกคืนวันเดียวกัน
เซญ่ากลับมาที่บ้านหลังจากที่ไปนั่งปลดทุกข์อยู่กับเพื่อนๆ จนดึก เธอไม่ได้ดื่มเพราะต้องขับรถกลับ ตอนนี้มันดึกมากแล้วทุกคนก็คงจะพากลับเข้านอนหมดแล้ว เธอทำทุกอย่างด้วยความระมัดระวังเพราะกลัวว่าจะเสียงดังจนไปรบกวนคนอื่นๆ
ปึก!
ขณะที่กำลังก้มหน้าก้มหน้าควานหาข้าวของในรถ แผ่นหลังของเธอก็ชนเข้ากับอะไรบางอย่างที่มันแข็งมากๆ และนั่นก็ทำให้ตกใจมากเพราะคิดว่าเป็นสิ่งที่เธอกลัวมากที่สุด ใจกล้าแล้วไง เก่งแล้วไง คนเรามามันมาเผชิญกับเรื่องแบบนี้เข้าให้จังๆ มันก็ต้องมีกลัวบ้างแหละ
เพราะอยู่ท่ามกลางความมืด บวกกับบรรยากาศที่โรงจอดรถมันค่อนข้างวังเวง มันเลยทำให้ดูน่ากลัวเข้าไปใหญ่
“อึก...”
พรึ่บ!
“กะ...!!”
“อย่ากรี๊ด อย่าดิ้นถ้าไม่อยากตก!"
“คุณไทเลอร์ นี่คุณทำบ้าอะไรของคุณคะ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!”
“….” เขาไม่ฟังเธอเลย เซญ่าถูกเขาอุ้มพาดบ่าแล้วพาขึ้นไปบนห้องนอนของเขา เธอดิ้น
