วันถัดมา
เมื่อคืนเซญ่าแทบจะกลับห้องตัวเองไม่ได้เพราะขาสั่นมาก กว่าจะทำงานของตัวเองเสร็จก็ปาไปดึกเหมือนกัน วันนี้เลยเป็นวันที่เธอไม่อยากจะตื่นเช้าไปเรียนเลย อยากจะนอนตื่นสายๆ เหมือนกับคนอื่นเขาบ้าง แต่ก็ทำไม่ได้เพราะเธอเป็นลูกจ้างเขา
“จะไปเรียนแล้วเหรอญ่า”
“ค่ะป้า วันนี้มีงานต้องส่งอาจารย์ ไว้ตอนเย็นจะกลับมาช่วยนะคะ”
“เอ้อๆ ขี่รถดีๆ ล่ะ”
“ขอบคุณค่ะ”
เซญ่ารีบเดินออกมา ยังดีที่ทุกคนเข้าใจว่าเธอต้องเรียนไปด้วยทำงานไปด้วย จึงทำให้ไม่สามารถช่วยเหลืองานทุกอย่างได้เต็มที่ แต่ก็ไม่ได้มีใครว่าอะไรเธอ แม้กระทั่งจะรู้ว่าเซญ่าได้ไปช่วยเจ้านายทำงาน เพราะคนเราต่างก็อยากทำงานในสิ่งที่ตัวเองถนัดอยู่แล้ว
“เซญ่า”
“…..” เธอหันมองไปตามเสียง แต่ยังไม่ทันจะตอบกลับอะไรไปเพราะดันมีอีกคนเดินออกมาพอดี สีหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นบึ้งตึงในทันทีก่อนจะเดินไปขึ้นคร่อมรถมอเตอร์ไซค์ ใส่หมวกกันน็อค สตาร์ทรถเตรียม
