วันนี้ตั้งแต่ตื่นมาปลายฝนก็เอาแต่กกตัวอยู่แต่ในห้อง เนื่องจากพิษไข้จากการเล่นน้ำหลายชั่วโมงกำลังจะเริ่มเล่นงานให้รู้สึกครั้นเนื้อครั้นตัว
"เป็นไงบ้างแกรู้สึกดีขึ้นไหม" น้ำอิงเอ่ยถาม เมื่อคืนทั้งสองนอนด้วยกันด้วยเหตุผลที่ดีแลนอยากให้เธอพักผ่อนเต็มที่ไม่อยากให้หักโหมมากเกินไป
"ฉันไปลองหายาดูนะ"
"ขอบใจนะน้ำอิง" ร่างเล็กยิ้มให้เพื่อน ว่าจบน้ำอิงก็เดินออกจากห้อง ส่วนเธอก็หลับตาลงระหว่างรอยาลดไข้
ผ่านไปสักพักเสียงประตูก็เปิดขึ้นอีกครั้ง ปลายฝนไม่ได้ลืมตาที่หนักอึ้งทว่าขยับปากถามขึ้นแทนเพราะคิดว่าน้ำอิงกลับมาแล้ว
"มีไหมแก" เธอรู้สึกได้ถึงความเย็นจากฝ่ามือใครอีกคนที่กำลังอังหน้าผากวัดไข้ให้
"แค่ตัวรุม ๆ น่ะ ไม่เป็นไรหรอกอิง" ร่างบางค่อย ๆ ลืมตาขึ้นบอกคนกำลังดูอาการ แต่เมื่อลืมตากว้างคนคนนั้นไม่ใช่น้ำอิง ทว่าเป็นดีแลนที่กำลังมองเธอด้วยสายตาราบเรียบ
"คุณดีแลน…"
"ปวดหัวด้วยหรือเปล่า?" ปลายฝนส
