จากที่ตั้งใจว่าจะไม่สนใจให้ค่าหรือให้ความสำคัญ แต่พิมพ์มาดากลับคิดว่าเธอจะทำแบบนั้นอีกไม่ได้ เมื่อตรัยคุณเริ่มเข้ามาวุ่นวายกับลูกชายมากจนเกินไป หญิงสาวเห็นว่าควรพูดคุยกับเขาให้เข้าใจจะดีกว่า ไม่ควรปล่อยเวลาให้ยืดเยื้อยาวนานมากไปกว่านี้
พิมพ์มาดาจึงเขียนโน้ตแนบไปกับเงินทอนค่าโจ๊กในช่วงเช้า ให้ตรัยคุณมาพบที่สวนสาธารณะที่ชายหนุ่มนัดเธอมาวันนั้น เมื่อมาถึงสวนสาธารณะที่นัดหมาย ก็เห็นว่าตรัยคุณมารออยู่ก่อนแล้ว จึงไม่รีรอที่จะเดินเข้าไปหา
เพียงแค่เห็นแผ่นหลังเขาเธอก็จำได้ฝังใจ แต่ไม่ใช่เพราะยังอาลัยอาวรณ์หรือรักมากเหมือนดั่งวันวาน แต่เพราะเธอต้องจำความเจ็บช้ำที่เขามอบให้จนขึ้นใจต่างหาก
กลิ่นหอมที่คุ้นเคยโชยเข้าจมูก แม้จะไม่ได้กลิ่นมาเนิ่นนาน แต่แปลกที่ตรัยคุณกลับจำได้มาจนถึงทุกวันนี้ ร่างสูงจึงหมุนตัวกลับมาหาคนที่เดินมายืนอยู่ด้านหลัง เรียวปากหยักแย้มยิ้มดีใจที่จะได้พูดคุยกับพิมพ์มาดาเสียที
