รถยนต์สัญชาติยุโรปสีดำมันวาว จอดสนิทอยู่หน้าโรงพยาบาลรัฐบาลแห่งหนึ่งภายในตัวอำเภอ เจ้าของรถนั่งกวาดสายตามองไปบริเวณโดยรอบผ่านแว่นกันแดด สิ่งหนึ่งที่สัมผัสได้คือความแตกต่างระหว่างโรงพยาบาลตามต่างจังหวัดและในเมืองหลวง ต่างทั้งขนาดของตัวอาคารและยังต่างทั้งสถานที่ และหากให้เดาเครื่องไม้เครื่องมือทางการแพทย์ในการรักษาก็คงแตกต่างด้วยเช่นกัน
“กูจอดรออยู่ลานจอดรถหน้าตึกฉุกเฉิน รถสีดำ อืมๆ” สนทนากับปลายสายถึงจุดนัดพบ ก่อนจะดึงบูลทูธที่หูออกวางไว้ รอไม่นานก็เห็นบุคคลที่รอคอยเดินออกมาจากด้านในตัวตึก ตรงมายังรถที่ของตัวเอง เจ้าของรถกดลดกระจกลงโบกมือเรียก
“รอนานไหมมึง” เมื่อเข้ามานั่งภายในรถ นายแพทย์หนุ่มดีกรีเกียรตินิยมก็เอ่ยถามเพื่อนสนิทตั้งแต่อนุบาลก็ว่าได้
แต่เพราะหน้าที่การงานจึงทำให้ทั้งสองคนต้องห่างกันไป แต่ถึงอย่างนั้นก็ติดต่อกันเสมอไม่มีขาด อย่างเช่นวันนี้ที่ตรัยคุณต้องลงมาทำธุระเรื่อง CR
