หลังจากไปส่งลูกชายที่โรงเรียนเสร็จเรียบร้อย ตรัยคุณก็ขับรถมาที่ร้านของพิมพ์มาดา อันที่จริงจะบอกว่าไปส่งก็ไม่ถูกซะทีเดียว เพราะชายหนุ่มขับรถตามรถจักรยานยนต์ของสมพรไปต่างหาก ยืนส่งลูกชายอยู่ที่รถ ในขณะที่ลูกชายยืนอยู่ข้างคุณตาซึ่งห่างกันเป็นเมตรก็ว่าได้
“เพลงเหนื่อยไหม” ไม่ใช่ถามเพื่อนคลายบรรยากาศเงียบเหงา แต่ถามเพราะว่าเป็นห่วงหญิงสาวจริงๆ จากหัวใจ
ตรัยคุณรู้ว่าพิมพ์มาดาต้องจัดร้านเพียงคนเดียว เตรียมของเพียงคนเดียว สมพรจะช่วยบ้างเล็กๆ น้อยๆ เพราะพิมพ์มาดาห้ามไว้
“เมื่อก่อนเหนื่อยกว่านี้ยังผ่านมาได้เลยค่ะ” ว่าจะไม่กระแนะกระแหนจิกกัด แต่ก็อดไม่ได้
“ให้พี่จ้างคนมาช่วยสักคนไหม เพลงจะได้ไม่เหนื่อยมาก พี่เป็นห่วง”
“ไม่เป็นไรค่ะ เพลงบริหารจัดการได้ ไม่รบกวนคุณดีกว่า แล้วก็เก็บความเป็นห่วงของคุณไว้ให้น้องพร้อมคนเดียวก็พอค่ะ” สมพรที่ยืนฟังอยู่ที่ประตูหลังร้านก็อมยิ้ม ให้มันได้อย่างนี้สิลูกสาวพ่
