นายแทนลดเสียงเบาลงกว่าเดิม ทั้งที่ไม่มีใครอื่นอยู่แถวนี้เลย “มีคนงานเหมืองคนหนึ่ง แอบไปอึ๊บกับคุณแก้วที่น้ำตก แล้วไอ้นั่นโดนรูกลีบคุณแก้วกัดจนเลือดอาบน่าสยดสยอง”
สองคนงานเก่าตาเหลือก ร้องเอึ๊อกพร้อมจับหมับเป้ากางเกงตัวเอง “เสียววาบ!”
“อะไรกัดนะ ปากคุณแก้วรึ” วิชิตถามอย่างสนใจ
“รูกลีบของคุณแก้วไง ข่าวว่า เหมือนตรงนั้นของคุณแก้วจะมีเขี้ยว”
“เขี้ยว!”
“ก็ปากงูไง งูเห่าน่ะ”
“จะเป็นไปได้ไงวะ” นายบุญมาครุ่นคิด อดนึกจินตนาการถึงรูสวาทของหญิงสาวไม่ได้ “เคยเจอแต่รูโหว่ๆ เหมือนถ้ำรอด ไม่เคยเจอรูงูสักที”
“แล้วไงต่อ มันกัดได้ไง”
“กัดตอนคุณแก้วเสร็จ ถ้าคุณแก้วไม่ปล่อย มีหวังไอ้จ้อนขาด!!” นายแทนเล่าอย่างออกรส เหมือนเป็นเรื่องตัวเองเลยเชียว
“ส่วนอีกข่าวลือ เกิดกับคนงานอีกคน เป็นคนงานที่โรงคัดลูกปาล์ม ข่าวว่าไปอึ๊บกับคุณแก้วที่ถ้ำใกล้น้ำตก แล้วโดนน้ำคุณแก้วเข้าไป ทำให้ท่อนมันแสบไหม้ปวดร้อนเหมือนโด
