“แก้วครับ แก้ว แก้วครับ” เขาเรียกเธอเบาๆ แต่ปรากฏว่าเงียบกริบ คิดว่าเธอคงหลับไปแล้ว เขาจัดการหย่อนร่างเธอที่แบกอยู่บนหลังลงไปนั่งที่เบาะรถข้างคนขับ ก่อนจะจัดการรัดเข็มขัดนิรภัยให้เธอ มองใบหน้าเนียนละเอียดที่อยู่ห่างกันแค่คืบแล้วอมยิ้มเอ็นดู เธอหลับลึกไปแล้วคงจะง่วงมากเพราะดึกแล้ว
“บอกแล้วว่าอย่าตามมา” เขาบ่นเบาๆ แต่ไม่จริงจังนัก ลูบผมนุ่มของเธอไปมาอย่างห่วงใย ก่อนจะเดินไปเปิดประตูรถขึ้นไปนั่งประจำที่คนขับ แล้วขับรถออกไป เพราะไม่อยากรบกวนการนอนของเธอ ไม่อยากปลุกให้เธอตื่นจากการนอนหลับอันแสนสบาย เขาจึงจัดการอุ้มเธอลงจากรถเมื่อถึงบ้าน
คุณหมอหนุ่มวางร่างน้อยลงบนเตียงนอนกว้าง เขาจัดการถอดรองเท้าให้เธอ ก่อนจะห่มผ้าให้อย่างเบามือ พอเขาขยับเธอก็คว้ามือเขาไปกอดซุก ครางออกมาเบาๆ ยิ้มละมุนเหมือนกำลังฝันหวาน คเชนทร์จึงขยับใบหน้าเข้าไปหา จุมพิตหน้าผากนูนเกลี้ยงของเธอด้วยสัมผัสอ่อนโยน ก่อนจะค่อยๆ ผละอ
