ห้าวันผ่านไป...
เจ้าของใบหน้าเรียวสวยนั่งนิ่งจ้องมองไปยังชุดเจ้าสาวราคาแพงที่ถูกวางอยู่บนเตียงนอนของตัวเองด้วยสีหน้าราบเรียบแววตาภายในมีความสับสนอยู่ไม่น้อย ก่อนที่เธอจะตัดสินใจลุกขึ้นจากโซฟาหรูสาวเท้าเดินออกจากห้องนอนไป
"สวัสดีครับคุณหนู"
"..." ทับทิมก็พยักหน้ารับคำทักทายจากลูกน้องคนสนิทของพ่อและทำท่าจะเดินออกไปจากบ้านหลังใหญ่
"คุณหนูจะไปไหนครับ"
"ฉันอยากออกไปเดินเล่น"
"ที่ไหนครับ"
"ข้างนอก"
"ไม่ได้นะครับคุณหนู พรุ่งนี้จะเป็นวันงานแล้ว คุณท่าน..."
"ฉันไม่อยากอยู่บ้าน ขอออกไปใช้ชีวิตคนเดียวเงียบ ๆ ก่อนที่จะมีพันธะไม่ได้เหรอ"
"..." พลลพก็นิ่ง
"แค่วันเดียว"
"คุณหนูก็รู้ว่าช่วงนี้เป็นช่วงเฝ้าระวัง..."
"ให้คนตามฉันอยู่ไกล ๆ ก็ได้ แต่ฉันขอเดินคนเดียว ฉันอึดอัด" ดวงตาเฉี่ยวจ้องมองไปยังคนตรงหน้าแววตาเหนื่อยล้าต้องการความเป็นส่วนตัว
"กะ...ก็ได้ครับ แต่ยังไงขอให้มีคนคอยติดตามอยู่ห่า
